White, Maanprinses & de zoon van Akycha

De Sheriff onder druk

'Aangenaam kennis met jullie te maken. Heeft u al onderdak voor hun kunnen regelen voor de tijd, dat ze hier in opleiding zullen zijn?' 'Dat wou ik nog bespreken met uw man.' 'Onzin, ik bied hun onderdak aan, hier in ons huis. We hebben logeerkamers genoeg. Als ze willen, kunnen ze daar blijven. Of niet, schat?'

Ze draait zich om naar de Sheriff en kijkt hem indringend aan. Hij zegt: 'Uiteraard bieden we uw roedelleden graag onderdak aan. Het zou een stuk minder problemen geven, en zo kan ik ook de veiligheid van uw roedelleden garanderen.' 'Ik ben bereid uw voorstel te accepteren, maar hoe weet ik dat u ze niet gijzelt? U moet niet vergeten, dat u mijn vertrouwen in u heeft beschadigd.' 'Ik garandeer persoonlijk, dat ze volkomen vrij zijn om te gaan en te staan waar ze maar willen. Wel met een kleine uitzondering, en dat is ons roedelhuis. Daar bespreken we zaken over onze roedel, die geheim moeten blijven. Natuurlijk mogen ze er wel binnen op uitnodiging, maar ze zullen moeten vertrekken als we dat vragen. Dat is de enigste uitzondering.'

'Dat klinkt redelijk. Ik zal u dan maar vertrouwen, maar u kunt er zeker van zijn, als u mijn vertrouwen weer schaad, ik dat niet op me zal laten zitten.' Dan richt ik me tot Harold en James: 'Wat denken jullie ervan? Nemen jullie het aanbod aan?' 'Als u zegt, dat het kan, neem ik het graag aan.' 'En ik ook'. Dan richt ik me weer tot mevrouw Bulovski: 'We nemen uw aanbod graag aan. Vergeeft u mijn gebrek aan vertrouwen, want ik ben nog steeds niet echt blij, met het feit hoe uw man me ontvangen heeft.'

'Dat geeft niet, ik kan het me wel voorstellen, mijn man is niet zo diplomatiek aangelegd. Ik zal zo meteen de mannen hun kamer wijzen. Dan kan mijn man, samen met u de zaken bespreken. Wij zien u straks wel weer in de tuin, we willen het mooie weer niet verspillen.' 'U bent erg attent. Ik zie u straks.'

De vrouwen lopen weg, samen met Harold en James. De Sheriff wenkt me en ik volg hem naar zijn studeerkamer, waar hij een groot massief houten bureau heeft staan en enkele fauteuils. Hij zegt: 'Neem plaats. Is het al te vroeg voor een drankje?'

'Het kan net, normaal drink ik niet overdag, maar ik wil wel een uitzondering maken.' 'Ik heb hier nog een bijzonder smakelijke cognac staan, van 50 jaar oud. Zou u dat kunnen interesseren? ' 'Ja, die wil ik wel eens proeven. Graag zonder ijs en zonder water.' 'U bent een kenner?' 'Niet zo zeer, maar ik houd van pure smaken.' 'Dan zitten we wat dat betreft op gelijke hoogte. Zo mag ik het ook graag drinken.' Hij schud uit een fles wat in twee kristallen glazen, en overhandigt me dan een glas. 'Op onze samenwerking' Ik vind het wel nog wat voorbarig, maar ik toost toch mee. 'Op onze samenwerking.'

We praten over de plannen die ik heb met Coyote Heights en vooral over wat ik wil doen met de stropers. De Sheriff is razend enthousiast over mijn plannen en zegt me volle medewerking toe.

Dan kom ik op een ander punt: De vrije doorgang tussen onze beide roedels. Daar heeft hij duidelijk wat meer moeite mee. Maar als ik hem dan toezeg, dat hij eens per jaar mag deelnemen aan een bijeenkomst van roedels bij Wolves Peak, waar White, samen met mij een ceremonie zal leiden om de nieuwe wolven te laten transformeren op de Grote Maansteen, dan is hij bereid mijn condities te accepteren.

Het valt me op, dat de Sheriff vrij makkelijk te bewegen is, om mijn voorstellen te accepteren. Hij zal wel behoorlijk geschrokken van me zijn, maar goed, dat ik me niet op mijn sterkst heb laten horen. Dan vraag ik hem of hij misschien iemand weet, een oudere arts, die misschien een praktijk wil openen in Coyote Heigts. Ik leg hem uit, dat er dringend behoefte is aan een medische post, en dat we niet kunnen wachten op Dave, tot hij zijn opleiding afgerond heeft. Hij meent wel iemand te kennen, die zoiets wel zou willen doen, maar dat is geen weerwolf. Ik vind dat niet zo'n probleem, en vraag de Sheriff contact met hem op te laten nemen.