White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Op campagne (deel 1)

We lopen samen naar buiten, en ik rij snel haar het vliegveld, onderweg haal ik Fitch op, die al lang blij is, thuis een keer weg te zijn. Hij is nog steeds aan het herstellen van zijn verwondingen, maar hij is wel bijna helemaal genezen.

Precies op tijd komen we op het vliegveld aan, want ik ben nog maar net aangekomen, of ik hoor de helikopter al aankomen. Fitch en ik stappen snel in, en we vliegen weg. Het weer is gelukkig goed, het regent niet, en het waait niet erg hard. Wel is het behoorlijk fris. De piloot weet al waar we naar toe moeten en in korte tijd zijn we al in het eerste dorp.

Daar worden we al opgewacht door de stamoudsten. Die verwelkomen ons hartelijk, want ze zijn erg benieuwd wat ik ze kan bieden. Ze hebben een kleine gemeenschapsruimte, die uitgepuild is met mensen die nieuwsgierig zijn naar mij. Ik voel me een klein beetje onbehagelijk door al die aandacht, maar zet gewoon door.

Ze hebben een klein podium gemaakt, waar de hoofdstamoudste de menigte toespreekt. 'Vandaag komt Mark Carlsson ons toespreken op tour van zijn campagne voor het burgemeesterschap van Coyote County. Een hartelijke applaus voor Mark Carlsson!'

Een daverend applaus, waar ik bijna verlegen van word, klinkt in het kleine lokaal. Binnen zitten zeker meer dan 100 mensen. Ik begin toch bijna zenuwen te krijgen om voor deze mensen te spreken, maar ik weet dat ik me niet kan verstoppen. Ik slik een keer en begin dan met mijn toespraak.

'Welkom mensen van Junkins Crossings. Ik ben Mark Carlsson. Sinds enkele maanden woon ik in Coyote Heights en heb daar met kleine investeringen het dorp daar helemaal tot leven gebracht.

In korte tijd is er daar een overvloed aan werk ontstaan, en groeit Coyote Heights razend snel. Andere dorpen willen mee profiteren van de voorspoed die we kennen, en ik vind dat een goede zaak.

Waarom zouden andere dorpen niet mee mogen profiteren van onze voorspoed? Ik zie meer dan genoeg kansen voor iedereen, dus ik ben best bereid ook wat voor andere dorpen te doen. Vaak zit die veranderingen in kleinigheden, maar soms vergt dat grotere investeringen.

Maar in plaats jullie beloftes te doen, wil ik weten wat jullie wensen zijn. Want ik kan wel beloftes doen, maar als ik ze niet waar kan maken, heeft het geen zin om die te maken.

Ik weet wel een paar dingen, wat jullie behoeften zijn, maar vaak hebben we verschillende opvattingen hoe dingen te doen.

Dus ik wil van jullie weten, wat willen jullie? Wat kan ik doen om jullie een kans te geven wat meer van jullie leven te maken? Want als ik burgemeester word van Coyote County, geef ik mijn woord, dat ik, in overleg met jullie stamoudsten, de belangrijkste behoeften zal gaan vervullen.

Nee, geen proberen, maar ook echt doen. Maar ik kan niet iedere wens vervullen, dat is onmogelijk. Maar ik kan wel mijn best doen, om zo veel mogelijk wensen te vervullen. Dat is wat ik kan doen.

Maar nu is het aan jullie om jullie wensen en behoeftes kenbaar te maken. Voor vragen en opmerkingen, kunt u die nu aan me kwijt.'

De mensen zijn verbouwereerd door mijn korte, maar krachtige toespraak.

Een van de stamoudsten steekt zijn hand op. 'Zegt u het maar, maar neem me niet kwalijk als ik uw naam niet ken.'

De man lacht en zegt: 'Dat geeft niet, dat had ik ook niet van u verwacht. Ik zal me even voorstellen, ik ben Steve Kilmor, stamoudste. Ik denk dat iedereen wel hier in de omgeving gehoord heeft van de voorspoed in Coyote Heights.

Vele jongeren denken eraan om naar jullie dorp te verhuizen, omdat hier maar weinig werk is, of het werk is veel te zwaar. Het ontbreekt hier dus aan fatsoenlijk werk voor de jongeren. Wat denkt u daaraan te kunnen doen?'