White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Buitengewone begrafenis

Vanwege 75K reads een extra hoofdstuk.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Iedereen druipt dan af en Lucas komt naar me toe en zegt: 'Wij houden hier wel de wacht. Jij moet nu eerst iets anders doen. Harley heeft de kisten al klaar.'

'Bedankt Lucas. Je hebt gelijk. Ik roep James en zeg: 'Zorg voor een betere beveiliging van het dorp. Praat even met Samuel en overleg met hem over het gebruik van zijn roedelleden om ons dorp hier veilig te houden.'

Dan ren ik naar huis, en ik heb al snel Melissa ingehaald. Ik zeg tegen haar: 'Je deed het goed, Melissa. Je hebt je kracht getoond en dat was goed. Maar nu moeten we eerst iets anders doen, Harley heeft de kisten klaar voor Sesi en Usak.'

Als we thuis aankomen, staan er een tiental mannen op wacht rondom het huis. Binnen en buiten zijn enkele mannen en vrouwen bezig de bloedsporen te verwijderen en de schade te herstellen. Als ze ons zien, buigen ze respectvol hun hoofd, om hun medeleven te betuigen.

Ik zie Sayen, samen met Janine bezig de kisten te bekleden met een mooi stof. Binnen staan nog enkele mannen op wacht. Tot mijn verbazing zit Richard weer in de kamer en kijkt toe hoe Sayen en Janine de kisten voor Sesi en Usak in orde maken. Sayen ziet mijn verbazing en ze zegt: 'Laat hem maar, hij wil gewoon even met rust gelaten worden. Misschien is dit wel zijn manier om zijn verlies te verwerken.'

Ik knik, maar loop toch naar Richard toe. Ik ga langs hem zitten op een stoel en zeg: 'Richard, je wilt niet weten, hoe zeer ik me dit kwalijk neem. Ik had nooit de dreiging zo laag in moeten schatten. Ik had kunnen weten, dat ze nog eens iets konden doen.'

Richard draait zijn hoofd naar mij en zegt: 'Ik denk niet, dat je het kunnen voorkomen, Mark. Dat mag je jezelf niet aanrekenen. Was het vandaag niet gebeurd, dan morgen of overmorgen. Ik neem het mezelf kwalijk, dat ik niet met haar hier ben gebleven. Ik had zo mijn leven voor het hare gegeven, maar nu voel ik me zo leeg. Mark, het doet zo'n pijn.'

Tranen staan in zijn ogen en hij begint weer te huilen. Ik leg mijn hand op zijn schouder en zeg: 'We hebben één van de mannen te pakken, die haar gedood hebben. Morgen mag je met hem praten of doen wat je wilt.'

Richard kijkt me met een lege blik aan en zegt: 'Wat schiet ik daarmee op, daarmee krijg ik Mary niet terug.'

'Nee, maar misschien kan hij je een antwoord geven, waarom ze gestorven is.'

'Dat is niet moeilijk, er is maar één man, die ik dit kwalijk neem en ik zal niet rusten voordat ik zijn nek persoonlijk heb omgedraaid.'

'Ik beloof je, die kans zal ik je geven. Daarna laat ik je vrij in wat je wilt doen.'

'Dat kan allemaal nog wachten. Jij moet ook nog eerst wat dierbaren begraven.'

'Kom je mee?"

'Natuurlijk. Sesi en Usak gingen me ook aan hart. Ook al ben ik diep in de rouw om Mary, dan wil dat nog niet zeggen, dat ik ook nog niet treurig om Sesi en Usak kan zijn.'

We staan dan op en lopen naar de kisten. Sayen en Janine zijn net klaar met het bekleden van de kisten. Dat zijn geen hele luxe kisten, maar eenvoudig en sober. Ik pak dan Sesi op uit haar mand en met tranen in mijn ogen leg ik haar in haar kist neer. Melissa doet hetzelfde met Usak. We willen dan de planken op de kist leggen, als opeens Leo binnen komt. Hij roept: 'Wacht even, Mark. Tail en Sherada willen ze nog een laatste keer zien.'

Er komen 4 mannen met 2 draagbaren binnen waarom Tail en Sherada liggen. Ik sta op en loop op ze toe. Ze janken lichtjes en likken mijn vingers, terwijl ik ze probeer te strelen. Ik ben blij, dat ze nog leven en met tranen in mijn ogen druk ik ze zacht in mijn armen. Sayen doet hetzelfde en dan zetten we de draagbaren vlak bij de kisten van Sesi en Usak neer. Tail probeert zijn zuster wakker te maken, en jankt zachtjes.