White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Picknick met Mary

Dan zegt Sayen: 'Ik wil terug naar onze kamer. Ook al kunnen Sharon en Dennis heel goed op de pups passen, ik doe het toch liever zelf.' Ik knik en zeg: 'Je hebt gelijk. We moeten terug.' Dan zie ik Mary staan, die bescheiden aan de kant staat en ik wenk haar.

Ze komt naar ons toe en zegt: 'Wat is er?'

'Ik wil dat je morgenvroeg naar ons toekomt, nog voor het ontbijt. Ik wil kennis laten maken met Sesi en Tail. Voorlopig word je oppasser van de twee pups. Dat ga je zolang doen, als we hier zijn, thuis zal je ook wel op ze moeten passen, maar dan zijn we toch meestal in de buurt. Na het ontbijt willen we gaan wandelen, en misschien dat je met ons mee wilt gaan. Dan kunnen we ook even in alle rust praten wat we met je gaan doen in Coyoyte Heights.'

Mary kijkt even naar Leonard en die zegt: 'Je moet mij niet aankijken, ik ben je Alpha niet meer. Dat moet je aan Mark vragen.' We lachen kort en ik zeg: 'Als je niet wilt, dan hoeft dat niet. We kunnen het ook later bespreken.'

Mary zegt meteen: 'Nee, dat is het niet. Ik wist niet of het al meteen in gegaan was, dat ik bij je roedel hoorde. Natuurlijk wil ik graag mee. En die pups, dat lijkt me hartstikke leuk!'

Ik knik begrijpend en zeg: 'Ja, natuurlijk hoor je nu al tot mijn roedel. Maar dan zie ik je morgenvroeg.'

We nemen dan afscheid en lopen terug naar de kamer. Daar treffen we een vertederend beeld aan. Sharon en Dennis liggen samen op het rendiervel, en de twee pups liggen tegen hun aan. Alle vier slapen ze vast.

Maar de pups zijn van nature meer alert en als ze ons ruiken, staan ze luid keffend op en rennen naar ons toe. Daardoor worden Sharon en Dennis ook wakker, die ons blozend en beschaamd aankijken. Ik zeg: 'Jullie hoeven je niet te schamen, ik zie dat jullie goed opgepast hebben op Sesi en Tail, dus vind ik dit niet erg.'

Sharon zegt dan: 'Maar toch. We zouden oppassen. Wat als ze nu weg gelopen waren?'

'Dat had gekund, maar schijnbaar voelen ze zich bij jullie veilig, en dan lopen ze ook niet ver weg.'

'Bedankt dat u het niet zo erg vindt. Verder is alles goed gegaan, wel een klein ongelukje, want ze zijn nog niet echt zindelijk. Maar dat hebben we al weer opgeruimd.'

Ze staan op en lopen nog steeds blozend de kamer uit.

Sayen zegt: 'Ze zijn een leuk stel, die twee. En het zag er erg schattig uit, hoe ze daar lagen.'

Tail heeft zin om te spelen en begint me uit te dagen. Ik lach en ga op zijn uitdaging in. Ik ren hem achterna, terwijl hij hard wegrent. Sesi blijft liever bij Sayen, en laat zich aaien. Zo hebben we ieder nog erg veel plezier.

Als Tail moe begint te worden, ga ik bij Sayen op de bank zitten en Tail komt bij me zitten en kijkt me zielig aan. Hij wil nu ook geaaid worden. Ik glimlach en til hem op en zet hem op mijn schoot. Daar gaat hij liggen en laat zich ontspannen aaien.

Hij valt al snel in slaap en ik zie dat Sesi ook al bij Sayen op schoot in slaap is gevallen. Sayen kijkt trots en zegt: 'Ik had echt nooit gedacht, dat ik zo snel om deze twee hummeltjes zou geven, maar ik zou ze nu niet meer kunnen missen.'

Ik geef haar een zoen, ik ben net zo dol op deze twee hummeltjes als Sayen dat is. In een recordtempo hebben ze onze harten verovert. En niet alleen van ons. We hangen dan tegen elkaar aan, terwijl we liefdevol naar de 2 slapende pups kijken. Zo zitten we nog een tijdje, genietend van ons geluk.

Als het dan voor ons tijd is om te gaan slapen, pakken we de pups voorzichtig op. Die worden wel wakker, maar zijn nog steeds slaperig. We leggen ze in de mand en zodra ze in de mand liggen, vallen ze al weer in slaap. We doen de deksel dicht en gaan dan zelf ook naar bed.