White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Richard

Het duurt toch wel wat langer dan gedacht, voordat het vliegtuig aankomt, maar als het in zicht is, roep ik Sesi en Tail naar me toe. Ik zeg ze te gaan liggen, wat ze dan ook doen.

Even later landt Stanley en hij zet het vliegtuig bij de hangar stil. Daar stappen dan 2 mannen uit. Ik herken Richard van de eerdere ontmoeting en stap op hem af.

Sesi en Tail willen volgen, maar ik gebied ze te blijven liggen. Ik begroet Richard en bedank Stanley, dat hij hem veilig gebracht heeft. Ik help Richard met zijn koffers en draag ze naar de auto. Daar zitten Sesi en Tail vol verwachting te kijken naar de vreemde man, die ik meebreng.

Ze keffen om aandacht en ik maan ze tot rust. Richard kijkt goedkeurend en zegt: 'Die honden van jou luisteren nogal goed. Welk ras zijn ze?'

Ik lach en zeg: 'Dat zijn geen honden, dat zijn jonge wolven. Ze zullen nu twee en halve maand oud zijn.'

'Wat? Zijn dat wolven? En nu al zo groot? En ze luisteren al zo goed naar jou? Wat ben je, een wolvenfluisteraar?'

Hij lacht en ik lach maar mee. Hij moest eens weten hoe dicht hij bij de waarheid zat. Dan roep ik Sesi en Tail en ze stuiven naar me toe. Ze kijken me onderdanig aan en ik zie ze hunkeren om Richard te mogen begroeten.

Ik geef een klein knikje, en dat is meer als genoeg om ze te laten weten, dat ze het mogen. Maar ze springen nogal wild, dus ik maan ze tot rust. Dan begroet Richard de pups door ze te aaien en hij zegt: 'Niet te geloven. Ik ben net hier, en dan aai ik al wolvenpups. En werkelijk niet te geloven, dat ze zo goed naar je luisteren.'

'Tja, wolven zijn hier in dit dorp echt iets speciaals. Je kunt ze hier altijd tegen komen, en zelfs heel onverwacht. Maar ze doen vrijwel nooit iemand wat kwaad. Dat weet iedereen hier, en dat schept een aparte band met ze.'

Richard knikt en zegt: 'Heeft dat te maken met wat je me wilt laten zien?'

'Ja, het heeft er zelfs heel veel mee te maken. Kijk, die twee pups hier, dat zijn normale wolven, maar we hebben hier ook heel bijzondere wolven. Zo bijzonder, dat je je niet kunt voorstellen, hoe bijzonder ze zijn.'

Opeens zie ik White, samen met nog een grijze wolf op ons afkomen. Ik grijns, ik snap nu waarom Sayen en Mary weg waren. Ze hebben zich getransformeerd naar wolf en hebben gewacht tot het vliegtuig is geland. Sayen wist van mijn plannen, en ik wou dat ze me het van te voren gezegd had.

Niet dat ik het erg vind, in tegendeel, ik vind het fantastisch. Ik leg een link naar White en zeg: 'Waarom heb je het niet eerder gezegd?'

'Het kwam een beetje spontaan. Mary was een beetje zenuwachtig en had haar wolf al een tijdje niet laten rennen, dus heb ik haar voorgesteld om dat te gaan doen. We waren net op de terugweg, toen we het vliegtuig zagen landen. Hij is vroeg. We wouden ons net gaan omkleden.'

'Ja, hij was vroeger op het vliegveld. Ik wou het je nog zeggen, maar je was al weg. Ik dacht, dat je ergens anders naar toe was. Maar ik vind het niet erg. Hoe heet trouwens de wolf van Mary? Ik moet haar dadelijk wel voorstellen aan hem.'

'Ze heet Buniq' 'Een leuke naam. Zullen we Richard maar meteen van onze wereld vertellen?' 'Daar was ik ook al aan het denken'.

Ik zeg tegen Richard: 'We hebben het erover, en daar heb je er al een paar.'

Richard draait zich om en schrikt zich wel een beetje. Maar White en de grijze wolf komen langzaam dichterbij, en gaan dan voor ons zitten. Sesi en Tail begroeten hun hartelijk en gaan dan langs hun zitten. Richard is al snel bekomen van zijn schrik en zegt: 'U heeft niets te veel gezegd dat ze bijzonder zijn. Ik ben nog nooit zo dicht bij een wolf geweest.'