White, Maanprinses & de zoon van Akycha

De eerste confrontatie met de Sheriff

Opeens bespeur ik enkele mensen, ik ruik ze van grote afstand.

Het zijn weerwolven, en het zijn er veel.

We springen op onze motoren en racen weg. Ze zijn met te veel en ik wil geen risico lopen met Sayen.

Via de link roep ik al mijn Bèta's op, die al snel bevestigen, dat ze klaar zijn om een aanval af te slaan of zelfs aan te vallen.

Op volle snelheid racen we terug naar huis en een half uur later komen we aan. We parkeren de motoren snel en kleden ons om.

Ik transformeer meteen naar wolf en zeg tegen Sayen, dat ze het dorp moet bewaken. Ik weet dat ze sterk is, sterker als iedere weerwolf hier in het dorp, maar ik wil niet dat ze direct gevaar loopt.

Er lopen nu diverse patrouilles en iedereen is hoog alert. Al snel worden de eerste weerwolven gesignaleerd, en in kleine groepen stormen we op ze af.

We verrassen ze volledig, en het gevecht is kort, maar hevig. Aan onze kant zijn slechts enkele licht gewonden, maar bij hun zijn alleen maar ernstige gewonden. Gelukkig is er niemand gedood in het gevecht. Zoals ik al verwacht had, zijn deze weerwolven erg zwak. Maar hun aantallen, het waren er een stuk of twintig, had me in mijn eentje wel een probleem kunnen opleveren.

Dan krijgen we berichten dat er nog meer weerwolven, van de andere kant, aankomen. Gelukkig hebben we ons tactisch goed voorbereid, dit hebben we al goed doorgesproken, iedere Bèta weet wat hij moet doen.

Dus ook die aanval wordt gemakkelijk afgeslagen, aan onze zijde is slechts een licht gewonde te betreuren. We hebben niet eens onze sterkste strijders in hoeven zetten. Bij de aanvallers zijn enkele gewonden gevallen en de rest is gevlucht.

We trekken ons terug in het dorp, terwijl onze patrouilles rondes blijven lopen. De gewonden nemen we mee, om ze te verzorgen en te ondervragen.

Gelukkig blijken alle verwondingen goed te behandelen, niemand is in levensgevaar, maar ze zullen er nog lang last van hebben.

James vraagt me, wat we met de weerwolven gaan doen. We hebben geen kerker, om ze gevangen te houden, en ik was ook niet van plan er een te gaan bouwen.

Maar eerst gaan we ze ondervragen. En al snel is het duidelijk, dat het om troepen van de Sheriff gaat. Ik ben ziedend, en pak de telefoon en bel de Sheriff op.

'Sheriff Bulovski'

'Hallo Chris, je spreekt met Mark Carlsson.'

Het is even stil aan de andere kant.

'Als je niet snel je troepen terug trekt, dan krijg je er geen een meer terug, ik maak ze koudbloedig af of neem ze je af.

Je hebt nu al een hoop gewonden, en de rest is gevlucht. Of je valt goed aan, of je blijft hier weg.

Maar denk maar niet dat ik dit op me laat zitten. De mannen die nu hier zijn, ben je kwijt. Je hoort het goed, ze leven nog, maar behoren niet meer tot je roedel, ze zijn nu van mij.

En mocht ik nog eens wat van je troepen hier zien, dan heb je pas echt een probleem, dan kom ik je persoonlijk halen. En dan zal je een hele grote troepenmacht klaar moeten hebben.

Ik ben het helemaal zat met je. En je hebt al een groot probleem. Of mis je niet wat geld? Je zogenaamde man in Coyote Creek had een hele leuke laptop vol met informatie.

Jij bent iets begonnen, waar je je volledig in verslikt hebt. Je weet niet eens half wat je te wachten staat.'

Dan begint de Sheriff te lachen. 'Als je van die paar weerwolven al zo boos bent, dan stel je niets voor. Ik wou alleen weten hoe sterk je bent, dat zijn alleen maar zwakke troepen. Je mag ze van mij hebben. Ik zal je zelfs hun gezinnen toesturen, dan ben ik van ze af.