White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Een nieuwe dokter

De tijd gaat snel en voordat we er erg in hebben, is het al tijd voor onze gasten om te vertrekken. We brengen eerst Sean en Daisy naar het vliegveld, ze zijn al vroeg weg, omdat er kleine probleempjes waren in hun roedel.

Wat later komt er weer een vliegtuig aan gevlogen en eerst meen ik dat het Sean is, die wat vergeten is. Maar het is onze nieuwe dokter, tenminste ik hoop dat hij dat wil worden.

Ik wacht het vliegtuig op en begroet de man die uitstapt. Jeremy is met me mee gegaan om zijn zwager op te gaan halen aan het vliegveld.

'Hallo, blij dat je er bent. Ik ben Mark Carsson, burgemeester en Alpha hier.'

De man is inderdaad niet erg oud, zo rond de 30 jaar oud, slank, gespierd en een goede bos donker haar. Die gaat hier zeker bekijks krijgen van de dames hier. Hij stelt zich netjes voor: 'Goedemiddag, ik ben Leonard Strongwater. Ik ben blij hier te zijn.'

Jeremy begroet Leonard wat informeler: 'Hoi Leo. Je hebt het toch gemakkelijk kunnen vinden?'

'Ja, Jey. Je aanwijzingen waren niet te missen. Maar ik had niet verwacht in deze omgeving zoveel bebouwing aan te treffen. Ik had gedacht meer een wat typische plattelandsgemeenschap hier aan te treffen, maar dit begint al te lijken op een klein stadje.'

Jeremy lacht en zegt: 'Ik had het je toch al gezegd, dat het hier flink aan het groeien is. Dat hebben ze hier allemaal te danken aan Mark. Zonder hem was dit inderdaad nog een typisch dorpje gebleven, zoals je ze hier wel meer ziet.'

'Nu geef je me wel te veel crediet, Jeremy. Ik heb wel veel in gang gezet, maar de mensen hebben het toch allemaal zelf moeten doen.'

Jeremy lacht en zegt tegen Leo: 'Zo is hij altijd, de bescheidenheid zelve.'

Ik zeg tegen de beiden: 'Ik denk dat we een en ander beter bij me thuis kunnen bespreken. Kom, dan stappen we in mijn auto, dat is een stuk warmer dan hier buiten. Maar parkeer je vliegtuig daar maar in die rechtse hangar. Daar past er nog wel een in. Mijn vliegtuig is er toch nog niet.'

Daarbij kijk ik even naar Jeremy en hij lacht: 'Zo bescheiden dat hij is, zo ongeduldig is hij als hij zijn nieuwe speelgoed nog niet krijgt.'

'Je weet best, dat ik toch nog niet mag vliegen. En daarnaast kan ik er toch niets aan doen, dat het zo lang duurt, voordat mijn vliegtuig hier is.'

Leonard rijdt zijn vliegtuig naar mijn hangar. We manouvreren het toestel van Jeremy een beetje, zijn toestel staat ook in mijn hangar, zodat beide toestellen erin passen. Daarna stappen we snel in de auto en rijden naar huis. Onderweg vertel ik van wat er hier allemaal nieuw is. Leonard luistert erg aandachtig en stelt ook al diverse vragen. Daaruit kan ik opmaken, dat hij bijzonder geïnteresseerd is.

Ik stop dan even bij een kleine lege vlakte en zeg: 'Hier worden deze week nog twee woningen gebouwd. Een van die woningen zou voor u zijn.'

'De locatie is in ieder geval erg gunstig, daar kan ik niet over klagen. Ik zie hier een redelijk goede weg langs lopen, en als ze dan ook nog enkele parkeerplaatsen kunnen maken, dat is dat helemaal perfect.'

'Dat moet wel te regelen zijn. In het voorjaar, als de sneeuw weg is, lijkt het me niet echt een probleem om dat te maken.'

We rijden dan verder en even later komen we bij mijn huis aan. We stappen uit en lopen naar binnen. Sayen begroet onze nieuwe gast hartelijk. 'Welkom in ons huis, mijnheer Strongwater. Geef maar uw jas, dan hang ik hem wel op.'

'Doet u geen moeite, mevrouw Carlsson. Dat kan ik goed zelf, en gezien uw toestand, doet u er goed aan om goed te rusten.'

Sayen knikt dankbaar en gaat weer op de bank zitten.