White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Ethan, verdwijn uit mijn ogen!

Ik heb net de familie van Sayen ontmoet, en haar ouders zijn fantastische mensen. Ook haar broer en zuster zijn erg leuk. Ik heb grote indruk gemaakt op haar zuster, en ik lijk daarmee ieders hart gewonnen te hebben. Die omhelzing met de hele familie was een intens moment. Ik wist dat ik echt van harte welkom werd geheten, en nu een deel uit maakte van hun familie. Dat gaf me wel een bijzonder gevoel. 

Nu zitten we samen om de tafel en praten met elkaar. Ik heb verteld over mijn leven in Nederland, en wat ik nu allemaal doe. Ik heb ze maar niet verteld over de problemen die op dit moment spelen in de roedel, want dat zou de stemming bederven. 

Ik heb met Wilbert gesproken over Frederik en hij geeft me toestemming om te proberen zijn weerwolf weer in orde te krijgen. Ik heb hem uitgelegd wat de gevolgen zullen zijn, en daarmee is hij wel blij. Hij vond dat Frederik veel te vroeg weerwolf is geworden, en dat hij nog moet leren er zich naar te gedragen. Dat moet hij nu maar gaan leren. Ik heb met Wilbert en Frederik afgesproken, dat we morgenvroeg gaan proberen naar de schaduwwolf te gaan kijken. 

Sayen heeft het onderwerp van hun geldproblemen weer op tafel gebracht, zeer tegen de zin van Wilbert en Marlena. Maar Sayen wil niet van wijken heten. Ze wil weten wat er aan de hand is. Tenslotte behoort het grondgebied ook aan mij toe. Dan geeft Wilbert eindelijk toe. Hij zegt: 'We moeten huur betalen voor de grond waarop ons huis staat. We zijn al weken achter, en nu dreigt Ethan, dat is de eigenaar van de grond, ons uit ons huis te zetten.' 

'Ik zou wel eens kennis willen maken met die Ethan. Want ik wil wel eens weten, waar hij het recht vandaan haalt, om grond te verhuren, die niet van hem is. Mijnheer en mevrouw Trent, de enige echte eigenaar van de grond, in een omtrek van 200000 hectare, dat ben ik. En als die Ethan meent, rechten te kunnen ontlenen aan iets wat niet van hem is, dan heeft hij bij mij een groot probleem. Jullie hoeven nooit meer huur te betalen voor deze grond, sterker nog, ik schenk ze jullie. Ik laat dat meteen op papier zetten, als wij weer terug zijn in Coyote Heights. Mijn schriftsteller en ook mijn Notaris zal ik hiervoor aan het werk stellen. En aangezien ik dit zo snel mogelijk uit de wereld wil hebben, zou ik u willen uitnodigen mij te vergezellen en met naar die Ethan heen te brengen.' 

Wilbert kijkt me geschokt aan en zegt: 'Weet u dat zeker? Hij heeft me anders wel papieren laten zien.' 'Daar ben ik dus nu wel heel nieuwsgierig naar. Wilt u me er heen brengen? Ik zal die Ethan even een toontje of vijf lager laten zingen.' Wilbert is bang, maar ik laat me niet van de wijs brengen. Nu laat ik pas blijken, dat ik een echte Alpha ben, en Wilbert begint het te merken. Marlena merkt het ook en knikt dan naar haar man, en dan geeft Wilbert toe. Hij knikt en zegt: 'Goed, ik zal je er heen brengen. Maar ik waarschuw je, hij heeft veel mannen om zich heen.' 'Maakt me niets uit. Zo'n nietige worm eet ik voor ontbijt.' Mijn woede en zelfvertrouwen nemen toe, en Sayen kijkt me bezorgd aan. Ik zeg tegen haar: 'Geen zorgen, ik laat het niet zo ver komen, als gisteren.' 

Daarmee is ze gerustgesteld, maar daarmee is Marlena niet gerustgesteld. Ik zeg tegen Sayen: 'Leg je moeder uit, wat er gisteren gebeurd is, dan ga ik nu naar die Ethan.' En ik sta op en Wilbert volgt me gedwee. 

Hij wijst me de weg en even later kom ik bij een groot huis, waar enkele ongure types voor staan. Ze willen me de weg versperren, maar een blik uit mijn ogen is meer dan voldoende om er voor te zorgen, dat ze maken dat ze weg komen. Ze stappen op hun crossmotor en scheuren weg. 

Voor het huis staan twee kleerkasten van mannen, maar ze interesseren me niet echt. Ik duw ze gewoon opzij, waarbij ze geschokt kijken, maar durven geen vinger uit te steken. Ze voelen heel goed aan, dat ik hun nek met gemak kan breken. Wilbert volgt me en kijkt geschokt naar hoe ik mijn weg vervolg. 

Binnen kom ik weer enkele van die kleerkasten tegen. Die willen niet meteen van wijken weten, een daarvan probeert me te slaan. Dat was een vergissing voor hem. Ik geef hem een goed gemikte klap in zijn ribben en de man vliegt werkelijk meters ver en schuift dan nog even door over de marmeren vloer. Dat is meer dan voldoende om de andere mannen tegen te houden.