White, Maanprinses & de zoon van Akycha

Vreemdelingenpolitie

We zijn al snel terug thuis en ik help Richard met zijn koffers. Mary is het huis in gesprint, en heeft zich heel snel omgekleed en haar haren goed gedaan. Ze schaamt zich omdat ze naast hem zat in enkel een trainingspak.

Ik heb Richard een kleine rondleiding door het huis gegeven, en wil net naar boven gaan, als Mary al weer naar beneden komt. De mond van Richard valt weer open, maar nu is het Richard die niets weet te zeggen.

Ik zie Mary nu grijnzen en ze zegt: 'Zal ik je kamer even wijzen, Richard? Dan wijs ik je ook meteen de badkamer, zodat je je kunt douchen.' Ze zegt het met een honingzoete toon, waarmee ze iedere man om haar vinger kan winden.

Richard herpakt zich en zegt: 'Ja, graag! Ik zou me graag even douchen en daarna moet ik even bellen naar mijn chef, dat ik hier ben gekomen.'

'Als je hem belt, zeg hem maar dan Alpha Carlsson hem groet. Ik weet heel zeker, dat hij dan even stil is.'

Richard kijkt me even aan en zegt: 'Meen je nu dat hij een weerwolf is?'

'Jazeker, ik zei toch al, dat het soms heel kort bij je in je leven kon komen. Maar je zult nog wel van veel meer dingen versteld gaan staan. Dit was nog niets. Maar doe me een plezier, vertel je chef nog niet te veel. Alleen wat je tot nu toe gezien hebt, dat is in orde. Later kun je hem meer vertellen, want ik denk dat je hem toch regelmatig op de hoogte moet houden.'

'Waarom heb ik de indruk dat je me de hele tijd een stap vooruit bent?'

Ik lach en zeg: 'Ik heb dit voor moeten bereiden. Het was wel niet de planning om je op deze manier kennis te laten maken met onze wereld, het kwam nu eenmaal zo uit. En misschien is deze kennismaking met onze wereld nog wel veel beter, dan wat ik in gedachten had. Maar voor de rest, dat had ik allemaal al gepland.'

Richard knikt begrijpend. Dan pakt hij zijn koffers op en loopt Mary achterna.

Als ze uit beeld zijn, zegt Sayen: 'Nou, ik had dat wel zo gepland. Ik wist dat je Richard kennis wou laten maken met onze wereld, en toen Mary me vertelde, dat ze haar wolf wou laten rennen, wist ik gewoon dat we naar je toe moesten om ons te tonen aan Richard. En het is precies gegaan, zoals ik het gedacht had.'

'Ik dacht al, dat jij dat expres gedaan hebt. Maar je hebt gelijk, ik geloof dat er al iets van een vonkje over gesprongen is.'

'Een vonkje? Een bliksemstraal bedoel je. Heb je hun blikken niet gezien? Ze kunnen amper hun ogen van elkaar af houden.'

Ik glimlach en zeg: 'Zo zou je het ook kunnen noemen. Ik ben eens benieuwd hoelang ze in hun eigen bedden slapen. Kun je niet zien of ze elkaars zielsverwanten zijn? Richard is een halfwolf.'

'Nee, ik heb het geprobeerd, maar ik kon niets zien. Maar het zou zomaar kunnen.'

Even later komt Mary weer terug naar beneden. Ze loopt recht op Sayen af en zegt: 'Dat had je straks expres gedaan, of niet?'

Sayen zegt: 'Vind je het erg?'

'Eerst kon ik door de grond zakken, maar hij eenmaal hier is, kan ik niet boos op je zijn. Hij is super knap en heel erg leuk! Zou hij me leuk vinden?'

'Je hebt toch wel gezien, hoe hij naar je keek! Als we er niet gestaan hadden, had hij je besprongen...'

Mary legt even haar hand op haar borst en zegt: 'Ik lijk wel een verliefde tiener. Hij is zooo mijn type. Sayen, wil je me helpen mooi te maken?'

'Natuurlijk, dat had ik je toch beloofd.'

'Dat weet ik wel, maar nu heb ik nog meer zenuwen.'