❤متین❤
وارد سالن شدیم.
نازنین انگار از حرف امیر خوشش نیومد که رفت سمت اکیپ دیگه ای دوست هاش و مشغول بگو و بخند شدن.
پسره رو تازه دیدم که از پشت بغلش کرده بود و گه گاهی روی صورتش رو میبوسید و نشون میداد خیلی دوستش داره اما خب معلوم بود همه اش تظاهره و بخاطر چیز دیگه به نازنین نزدیک شده!
مثلا چی؟!
معلوم نبود و فقط امیدوارم بودم ضربه ی بدی به نازنین نزنه که عین خواهرم دوستش داشتم!
امیر مشغول خوردن تنقلات روی میز بود و دو تا لیوان کوچیک هم الکل خورده بود.
جنبه اش بالا بود و باید بالای ده تا لیوان میخورد تا مست میشد اما باز هم دوست نداشتم بخوره.
با اخمی لیوان رو از دستش گرفتم و گفتم:
این زهره ماری رو نخور هی امیر!
خندید و دستش رو انداخت دور گردنم و گفت:
میدونی که جنبه ام بالاست...
هشدار گونه اسمش رو صدا زدم:
امیررر!
همین لحظه بود که نازنین و دوست پسرش اومدن تو جمعمون.
نازنین با ذوق و عشقی که توی چشاش موج میزد نشونش داد و گفت:
معرفی میکنم شادمهر دوست پسرم!
خب خوش قد و بالا بود و میشد گفت نازنین خیلی خوش سلیقه هست!
با همه دست داد و همه بخاطر رابطهشون بهشون تبریک گفتن.
وقتی به امیر رسید و دستش رو مقابل امیر گرفت.
امیر بدون نگاه کردن به چشاش با جدیت تنها بابت ابراز ادب دست توی دست هاش گذاشت و دست دادن.
نمیدونستم برای چی اینقدر باهاش سرد برخورد کرد!
اون واقعا پسری بود که دختر باز جلوه کنه اما اخلاقش خوب بود!
دستش رو مقابل من گرفت و با لبخند معنی داری لب زد:
آقا متین؟!
سری تکون داد که با تکخنده ای گفت:
امیر همیشه خوش سلیقه بود...حتی برای یه شب همخوابی هم بهترین ها رو انتخاب میکرد...اینکه یهویی بخواد متعهد بشه به یه رابطه واقعا جالبه برام...
امیر میون حرف هاش با خشونت ریزی گفت:
خیله خب...همه فهمیدن من کی بودم و چیکار ها که نکردم...فکرم نمیکنم کسی مونده باشه که باهاش دست هم نداده باشی...پس برو سی اکیپ خودت آقا شادمهر!
نازنین با تحکم امیر رو صدا زد که امیر بی توجه لب زد:
بگیر ببرش تا نزدم یه طرف صورت خوشگلش رو پایین نیاوردم!
شادمهر با اخمی میون لبخندی لب زد:
امیر نمیفهمم چرا باید چنین برخوردی باهام بکنی...
امیر از کوره در رفت و بلند شد و مقابلش وایساد و گفت:
خودت میدونی چرا دارم اینجوری باهات برخورد میکنم...
