میخواستم سوپرایزش کنم و یا توی عمل انجام شده قرارش بدم تا نتونه خواسته ام رو پس بزنه!
بعد از رسیدگی به کار هام به بهانه ی ناهار و تنوع شدن کشوندمش رستوران تا باهاش حرف بزنم!
سهیل جدی نگاهم میکرد. آروم و با نگاهی به اطراف لب زد: نوید میگی چه خبره یا ترجیح میدی سهیل عصبانی رو بهت نشون بدم؟!
خندیدم. حق میگفت سهیل عصبانی واقعا غیر قابل کنترل بود و بعدش هم تا مدت ها از دستت ناراحت میشد و باهات قهر میموند!
همین میون گارسون غذاهامون رو آورد و روی میز چید. سهیل خواست دوباره چیز بگه که به غذا اشاره کردم و گفتم: اول ناهار چون میدونی خیلی خسته و گرسنه ام...هوم؟!
چیزی نگفت و مشغول خوردن شدیم. میون خوردنمون گوشیم زنگ خورد که آقای مدیر بود! با ذوق برداشتم و لب زدم: جانم آقای مشفق؟!
گفت تا یه ساعت دیگه بچه میخوابه پس بهتره که زود تر برای دیدنش بریم!
بعد چشمی که با اشتیاق گفتم قول دادم زودی خودمون رو میرسونیم و قطع کردم که سهیل گفت: تو که گفتی کارت تموم شده...پس چرا باید بریم؟!
لبخندی زدم و دستش رو گرفتم و گفتم: زودی بخور بریم میفهمی ماجرا از چه قراره!
چیزی نگفت و تنها مشکوک نگاهم کرد!
بعد از تموم کردن غذامون و حساب کردنش از اونجا زدیم بیرون و بعد نشستن توی ماشین سمت بهزیستی روندم!
بعد رسیدن ماشین رو وارد حیاطش کردم. سهیل با تعجب به اطراف و به من نگاه کرد و گفت: کارت این بود؟!بهزیستی چرا؟!
چشمکی بهش زدم و گفتم: فقط صبور باش و پیاده شو!
با هم سمت دفتر مدیر رفتیم؛
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
