Ptak za niewoli

Te gwizdy z przeszłości

Udaliśmy się do sali tronowej gdzie, jak nas poinformowano przez strażników. Czekały walkirie. Weszliśmy przez drzwi i dostrzegłam niebiańsko piękne istoty. Były kobietami, obie wyglądała trochę inaczej ale podobnie. Miały na sobie suknie z białego delikatnego materiału. Suknie wyglądały jak te z dawnych czasów z Rzymu, które nosiły bogate kobiety. Miały naturalnie przepiękne twarze. Były na bosaka i nie miały ani skrzydeł ani rogów. Mimo to unosiły się w powietrzu. Miały bladą skórę, ich ciała były prawie przezroczyste. Jedna z nich miała wplątane we włosy gałęzie jemioły, a druga miała na sobie wianek z kwiatów. Obie ich ozdoby były równie przezroczyste i blade jak one. Ta z jemiołą, miała niebieskie oczy, druga z wiankiem z kwiatów miała zielone oczy. Mimo że tęczówki były blade, dobrze było widać te kolory. Miały na nadgarstkach liczne delikatne i drobne, złote bransoletki. Walkiria z niebieskimi oczami i jemiołą we włosach, miała falowane blond włosy. Druga miała proste i długie czarne, gdy jej się przyjrzałam, zauważyłam że ma warkocz z tyłu głowy, z wplątanymi złotymi delikatnymi ozdobami. Podeszliśmy do nich a one do nas gdy tylko dotknęły ziemi bosymi stopami. Podeszły do nas spokojnie i ukłoniły się przed Królem i księciem.

Do usług Królu- usłyszałam głos blondynki, był taki piękny i niebiański, roznosił się echem- wezwał nas nasz Pan, w czym możemy służyć?

Miło mi was widzieć- usłyszałam kompletną przeciwność głosów. Niski i gardłowy głos Lucyfera- dziś po południu, przybyłem wraz z nią, żeby oddać wam martwe ciała dwóch mężczyzn- wskazał mnie.

Zadrżałam, dygnęłam przed nimi z gracją i szacunkiem. Stres pożerał mnie od środka. Obie zmierzyły mnie wzrokiem w zaskoczeniu.

Królu czy przyprowadziłeś ze sobą anioła? Do piekła?- powiedziała druga z równie niebiańskim głosem.

Podeszła do mnie i chwyciła mnie za ramiona delikatnie. Poczułam chłód pochodzący z jej ciała. Przyglądała mi się z ciekawością i z małą radością. Uśmiechnęła się do mnie gdy spotkała mój wzrok. Moje wargi zadrżały w uśmiechu. Dotknęła mojego policzka dłonią i drugą ręką chwyciła moje rogi.

Tak, nie chciałem go zostawiać na ziemi...-odparł, nie chcąc im mówić o tym że jesteśmy ze sobą połączeni moją mocą.

Walkiria dokładnie badała moją twarz, trzymała moje rogi jedną dłonią i patrzyła jak biel pokryła je całe. Szybko chwyciła moje skrzydło i przyciągnęła do siebie co trochę sprawiło mi bólu. Dotykała moje miękkie pióra, i wodziła palcem po granicy białego a czarnego koloru. Puściła moje skrzydło i spojrzała zaskoczona na Lucyfera. Nie patrząc na mnie, chwyciła mnie za broda i policzek. Otworzyła moje usta i zajrzała do środka. Skrępowałam się, działo się to szybko że nawet nie zauważyłam jak prawie wyciągnęła dłoń do moich kłów w uzębieniu. Puściła mnie i spojrzała mi głęboko w oczy, Lucyfer mruknął niezadowolony. Gdy miała sięgnąć po mój naszyjnik, przykrył jej oczy swoją dłonią i odciągnął mnie od niej. Odwrócił mnie do siebie, a ja oparłam o niego czoło patrząc w dół na nasze buty. 

Królu...- patrzyła na niego- to nie jest zwykły anioł prawda?

Mruknął znowu z niezadowolenia i poczułam jak zacisnął dłoń na moim ramieniu. - Może i nie jest zwykłym aniołem- położył dłoń na moją głowę, od tyłu- co to ma za znaczenie, idźcie odesłać martwe dusze, tak jak to do was należy.

Nie chce nam Król mówić?- odezwała się blondynka

Nie jest to wasza sprawa- warknął trochę

Chcielibyśmy się dowiedzieć, mógłby jego wysokość, nam przybliżyć sprawę?- kontynuowała bardzo ciekawa

Prosimy Króla, nikt się oprócz nas nie dowie -zapewniła walkiria która właśnie przed chwilą mnie sprawdziła.

Nie ma takiej opcji- spojrzał na nie poważnie warcząc trochę- zapomnijcie o tej sprawie, to rozkaz, zaprowadźcie dusze do czyśćca, jeśli grzechy są za ciężkie to uczyńcie ich przyszłymi demonami lub duszami błąkającymi się po piekle tak jak zawsze to robicie