ေကာင္းကင္ဓားတပ္ေပါင္းစု
ရႊီယြဲ႔တပ္သည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ အနက္ေရာင္အေစာင့္အေ႐ွာက္မ်ားကို ၾကည့္ေနၿပီး သူတို႔အားလံုးတအံ႔တဩျဖစ္ေနမိၾကသည္။
ဤသံုးဆယ့္ေျခာက္ေယာက္ေသာ အနက္ေရာင္အေစာင့္အေ႐ွာက္မ်ားသည္ အံ႔မခန္းအစြမ္းထက္၏။ သူတို႔သည္ ႐ုိး႐ွင္းလွေသာ တိုက္ကြက္ျဖင့္ပင္ လူမ်ားကိုသတ္ျဖတ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ရႊီယြဲ႔တပ္ကိုလည္း အထင္ေသးစကားေျပာဆိုေန၏။
အနက္ေရာင္အေစာင့္အေ႐ွာက္တပ္သားမ်ား၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို ၾကားေသာ္လည္း ရႊီယြဲ႔တပ္သားမ်ားကား ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနျမဲသာျဖစ္သည္။
“ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ ေသဆံုးမႈ႔ေတြကိုသာ လူေတြေလးစားၾကတယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္းသားေတြအျပင္ အားလံုးဟာ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့လူေတြပဲ ”
သြမ့္တ်န္းလန္က ျပက္ရယ္ျပဳသည့္အသံျဖင့္ ေျပာဆိုလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ စိတ္အားတက္ႂကြေစသည့္အသံျဖင့္ဆက္လက္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
“ ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ဘယ္ပါရမီ႐ွင္က သူတို႔ရဲ႕ပညာသင္ညီေနာင္မ်ားအတြက္ လက္စားေခ်ေပးခ်င္လဲ ”
“ မတိုက္ခိုက္ဝံ႔တဲ့ သူရဲေဘာေၾကာင္သူေတြလား ”
သြမ့္တ်န္းလန္က မည္သူ႔ကိုရည္ရြယ္ေျပာဆိုေနလဲဆိုတာ လင္းဖန္သိေန၏။
“ ခင္ဗ်ားေျပာသလိုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အဓိကဘံုရန္သူဟာ အတူတူပဲ။ အနာဂတ္သစ္အဖြဲ႔နဲ႔ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္းက ညီအကုိေတြလို ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္ျပတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕သား သြမ့္ဟန္ကလည္း ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တဲ့ပါရမီ႐ွင္တစ္ေယာက္လို႔ကြၽန္ေတာ္ၾကားပါတယ္။ သူကလည္း တိုက္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳရခ်င္လို႔ စစ္ေျမျပင္ကိုလာခဲ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕တိုင္းျပည္ကို အ႐ွက္ခြဲခံေနရသလိုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သြမ့္ဟန္ကို ဂုဏ္သိကၡာျပန္လည္ရယူေပးဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ဖိတ္ေခၚခ်င္ပါတယ္ ”
လင္းဖန္ကေျပာလိုက္၏။
