ေဘးဒုကၡအသြယ္သြယ္
“ သြမ့္တ်န္းလန္..မင္းရဲ႕တပ္သားေတြကို ရပ္ဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္ပါ ”
လ်န္ခ်န္းလန္က သူ႔ထံသို႔ဝင္ေရာက္လာေသာျမားကို လက္ျဖင့္ေဝွ့ယမ္းခိုက္ရင္း ေဒါသတႀကီးေအာ္ေျပာလိုက္၏။
အကယ္၍ မိုယြဲ႔ႏိုင္ငံေတာ္ကသာ လာေရာက္တိုင္ခိုက္ခဲ့လ်ွင္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရဘဲ အ႐ွံုးေပးလိုက္ရေပမည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ တပ္သားမ်ားက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တိုက္ခိုက္တာကို ရပ္တန္႔ၿပီး မိုယြဲ႔ႏိုင္ငံ၏တပ္ဖြဲ႔မွာသာ အာရံုစူး႐ိုက္သင့္သည္။
“ ရပ္လိုက္ရမယ္လား။ လ်န္ခ်န္းလန္..မင္းဟာ သစၥာေဖာက္ပဲ။ မင္းသမီးကိုလုပ္ၾကံတဲ့လူနဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ့တယ္။ ငါ့မွာလံုေလာက္တဲ့အစြမ္း႐ွိမေနခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ မင္းကို အသက္ေသတဲ့အထိတိုက္ခိုက္မယ္ ”
သြမ့္တ်န္းလန္က ေရခဲတမ်ွ ေအးစက္သည့္ေလသံျဖင့္ေျပာၾကားလိုက္၏။
လ်န္ခ်န္းလန္၏ေနာက္ေက်ာတြင္ ေခြၽးေစးမ်ားစီးက်လာသည္။
သြမ့္တ်န္းလန္ကား လံုးဝအ႐ွက္တရားကင္းမဲ့ေနၿပီး တပ္သားတစ္ေသာင္း၏အသက္ကို စေတးပစ္ေန၏။
လ်န္ခ်န္းလန္သည္ ေလထဲသို႔ခုန္လိုက္ၿပီး ေဒါသတၿပီးေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
“ ရႊီယြဲ႔တပ္သားေတြအားလံုးပဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တိုက္ခိုက္တာကို ရပ္ၾကေတာ့။ တကယ့္ရန္သူကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဒီေနရာမွာ ငါတို႔ေျမျမႇဳပ္ခံရလိမ့္မယ္ ”
“ ဝွစ္ ”
ထိုစဥ္ ျမားတစ္ေခ်ာင္းက ေလထုကိုျဖတ္၍ လ်န္ခ်န္းလန္ထံသို႔ တိုးဝင္လာ၏။
“ သြမ့္တ်န္းလန္...သစၥာေဖာက္ ”
လ်န္ခ်န္းလန္က ေဒါသတႀကီးေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ သူက လက္ကိုေဝွ့ယမ္းလိုက္ၿပီး ျမားကိုအမႈန္႔မ်ားျဖစ္ေအာင္ျပဳလုပ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ လင္းဖန္၏ေဘးသို႔ေရာက္႐ွိလာၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
“ ရႊီယြဲ႔တပ္သားတို႔ ငါ့ရဲ႕အမိန္႔ကိုနာခံပါ။ သြမ့္ရိန္နယ္နိမိတ္ကို ေနာက္ဆုတ္ၾကမယ္ ”
လ်န္ခ်န္းလန္က အေျခအေနကိုသတိထားမိစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ တပ္သားအားလံုးက ျပန္႔က်ဲေနၿပီးရန္သူသာဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္လာလ်ွင္ ခုခံကာကြယ္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။
