နိုင္လိုမင္းထက္ ျပဳမူျခင္း….
ဒူဂူရွန္သည္လညး္ တုန္ခါသြားရျပီး လင္းဖန္ကို အံ့အားတသင့္ၾကည့္လုိက္၏။
“ ဒါဘယ္လုိလုပ္ျဖစ္နုိင္မွာလဲ။ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္ၾကီးသန္မာရတာလဲ?”
ဒူဂူရွန္မွာ သူ႔မ်က္လံုးကိုသူ မယံုၾကည္နုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ လင္းဖန္ကို တခါမွသူမျမင္ဘူးခဲ့ေခ်။ ထို႔အျပင္ အသက္အရြယ္က လြန္စြာငယ္ေသးေသာ္လည္း ထူထပ္သိပ္သည္းသည့္ပံုစံရွိေသာ စြမ္းအင္မ်ားကို ထုတ္လႊတ္ေန၏။
သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ဤမွ်အစြမ္းထက္ေသာ ေက်ာင္းသားမရွိေခ်။
ဒူဂူရွန္မွာ နွလံုးခုန္ရင္တုန္ျဖစ္ေနစဥ္မွာပင္ လင္းဖန္က မ်က္ေတာင္တခ်က္ခတ္အတြင္း သူ႔ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္။
ကမာၻေျမနွင့္ေပါင္းစပ္ျခင္းက လင္းဖန္၏ဓားစြမ္းရည္တြင္သာမက လ်င္ျမန္မွုစြမ္းရည္တြင္လည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုရွိေစခဲ့သည္။ ကမာၻေျမနွင့္တသားတည္း ေပါင္းစပ္သြားနိုင္ျပီျဖစ္သည့္အတြက္ ကမာၻေျမ၏စြမ္းအားမ်ားကို သူအသံုးျပဳကာ ေရြ႕လ်ားနုိင္လာသည္။
“ ျဖန္း!”
ဒူဂူရွန္၏ခႏၶာကုိယ္ၾကီးမွာ အေဝးသို႔ လြင့္စဥ္သြား၏။ သူ႔မ်က္နွာတြင္ အနီေရာင္အမွတ္အသားတစ္ခုထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုအမွတ္အသားမွာ လက္ဝါးရာတစ္ခုျဖစ္ေပ၏။
လူအားလံုး တအ့ံတၾသျဖစ္သြားသည္။ မည္မွ်ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလိုက္ပါသနည္း။ ဒူဂူရွန္ဆိုသည္မွာ လင္းခ်ီစုေဆာင္းမွဳအဆင့္ရွစ္သို႔ ေရာက္ေနေသာ က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္းရွိ ထိပ္ဆံုးေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားၾကားတြင္ အဆင့္ေလးရွိသူျဖစ္သည္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက သူခုခံခ်ိန္ပင္မရလိုက္ဘဲ လင္းဖန္၏လက္ဝါးစာမိကာ လြင့္စဥ္သြားျခင္းပင္။
ယြမ္ရွီကို ေျပာဆိုခဲ့ေသာ မိန္းကေလးမွာ တအံ့တၾသျဖစ္ကာ ပါးစပ္ၾကီးပင္ ပြင့္ေနေလ၏။ သူမပံုစံက သာမန္မဟုတ္သည့္ အရာတစ္ခုကို ေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည့္အလား ရွိေနသည္။
အလြန္တရာ အစြမ္းထက္ကာ အရွိန္အဝါၾကီးမားေသာ ဒူဂူရွန္ကို လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ပါးရုိက္လိုက္ေပသည္။ ထိုလူငယ္ မည္သူျဖစ္ေလသနည္း။
ယြမ္ရွီ၏ပံုစံက ေပ်ာ္ရႊင္မွဳနွင့္ အံ့အားသင့္ေနမွုမ်ား ေရာပြမ္းလ်က္ ရွိေနသည္။ လင္းဖန္၏ပံုစံက ထီမထင္ဟန္ရွိလွျပီး လြန္စြာလြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာေနသည့္ လူတစ္ေယာက္အသြင္ ျဖစ္ေနေလသည္။
ဒူဂူရွန္ကုိ ပါးရုိက္လိုက္ေသာျမင္ကြင္းက ဟဲမိုအားတိုက္ခိုက္လိုက္တာကို ျမင္ေနရတာထက္ ပို၍ပင္ အံ့ၾသတုန္လွုပ္ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။
“ ေကာင္းတယ္ ”
“ သူက တပ္မွဴးေက်ာင္းေတာ္သားေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ထုိက္ပါေပတယ္။ ေခါင္းေဆာင္အမ်ိဳးအစားေက်ာင္းေတာ္သားေတြကေတာ့ ေလၾကီးေလက်ယ္စကားလံုးပဲ ေျပာတတ္တယ္။ တခ်က္ေတာင္ ခံနုိင္တာမဟုတ္ဘူး ”
လူအုပ္ထဲရွိ လူမ်ားက ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ခန္႔မွန္းထားသည့္အတိုင္း လူအမ်ားစုက ဒူဂူရွန္ဘက္မွ ရပ္တည္ျခင္းမရွိေခ်။
ဒူဂူရွန္၏မ်က္နွာသြင္ျပင္က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာငး္ေနသည္။ သူ႔ပံုစံက ဒဏ္ရာရထားေသာ တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ပမာျဖစ္ေနျပီး လင္းဖန္ကို ေရခဲတမ်ွေအးစက္စက္အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ကာ ေျပာလုိက္၏။
“ မင္းဘယ္သူလဲ?”
“ ငါလား?”
လင္းဖန္က သူ႔ကိုယ္သူလက္ညွိဳးထိုးလုိက္ျပီး ခ်က္ခ်ငး္ပင္ ေအးစက္စက္ေျပာလုိက္သည္။
