Zawgyi
ႏွစ္ဖက္သြားဓားသခင္လိန္ယြဲ႕
ငရဲမီးၾကာပန္းသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွၿပီး ရွဲက်ဳံး၏နဂါးကို ဖ်က္ဆီးကာ ရွဲက်ဳံးကို ရႈံးနိမ့္သြားေစခဲ့၏။
ထို႔ျပင္ ထိုမွ်ႏွင့္မရပ္ေသးဘဲ ငရဲမီးၾကာပန္းက ေရွ႕သို႔ ဆက္လက္တိုးဝင္လာၿပီး ရွဲက်ဳံး၏လက္သီးႏွင့္ေတြ႕ဆုံသြားေလသည္။
“ ဂြၽတ္…. ဂြၽတ္….”
အက္ကြဲသံမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ၏။ ရွဲက်ဳံး၏သန႔္စင္ေသာခ်ီက အနက္ေရာင္ၾကာပန္းကို ထိေတြ႕သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းလြင့္ေပ်ာက္သြားသည္။ အနက္ေရာင္ၾကာပန္းကို မည္သည့္အရာကမွ် ရပ္တန႔္၍ရသည့္ပုံမေပၚေခ်။
“ အား…….”
သည္းေျခခိုက္လုမတတ္ နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ္အသံက ေလထဲတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ၏။ ရွဲက်ဳံး၏ခႏၶာကိုယ္က ေနာက္သို႔မီတာရာေပါင္းမ်ားစြာ လြင့္သြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ေသြးဆုတ္သည့္အလား ျဖဴေရာက္ေန၏။
ရွဲက်ဳံးက သူ၏လက္သီးကို ေျမႇာက္ၾကည့္လိုက္ရာ လုံးဝမည္းနက္ေနသည္။ သူ၏မ်က္ႏွာႂကြက္သားမ်ားသည္လည္း အလြန္တရာနာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံ႕မဲ့ေန၏။
သူနေမာ္နမဲ့ႏိုင္လြန္းခဲသည္။ အစတည္းက သူ႔လက္သီးခ်က္တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ လင္းဖန္၏စိတ္စြမ္းအားကို ခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ခဲ့မည္ဟု ယူဆခဲ့သည္။ လင္းဖန္က သူ႔ကို ဒဏ္ရာရေစလိမ့္မည္ဟု သူဘယ္ေတာ့မွ ထင္မထားခဲ့ေခ်။ အနက္ေရာင္ၾကာပြင့္၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္စြမ္းအားကို သူခံစားမိေသာအခါ ေရွာင္တိမ္းရန္ ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။ အနက္ေရာင္ၾကာပြင့္က သူ၏လက္သီးကို ေခ်ဖ်က္ကာ သူ႔အသားေတြကို ေလာင္ၿမိဳက္သြားေစ၏။
ထိုအျခင္းအရာကို လူအုပ္ႀကီးျမင္ေသာအခါ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာလူငယ္မ်ားပင္။ ရွဲက်ဳံးတိုက္ခိုက္လိုက္တည္းက လင္းဖန္၏စိတ္စြမ္းအားကို ခ်ိဳးပစ္ႏိုင္မွာ ေသခ်ာသည္ဟု သူတို႔ေတြးထင္ခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ အမွန္တရားက လုံးဝကြဲျပားေနခဲ့သည္။
လင္းဖန္က အနက္ေရာင္ၾကာပြင့္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ၿပီး ရွဲက်ဳံး၏လက္သီးကို ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစခဲ့သည္။
