Zawgyi
စြမ္းရည္ရွိလား။
ခရမ္းေရာင္ေႁမြမ်ားသည္ ေလထဲသို႔ တက္သြားၿပီး ဒူရန္၏ႀကီးမားေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ရစ္ပတ္ထား၏။ ဒူရန္၏မ်က္လုံးမ်ားတြင္ ေတာက္ပေသာ အလင္းေရာင္မ်ား လက္သြားၿပီး ခရမ္းေရာင္ေႁမြမ်ားးကို အစြမ္းကုန္သုံးကာ ႐ုန္းထြက္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို႔ ဆုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ခရမ္းေရာင္ေႁမြမ်ားက ဒူရန္၏ ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနဆဲပင္။ လင္းဖန္သည္ ဒူရန္ဆီသို႔ ေလးညႇိဳ႕မွပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ ျမားတစ္စင္းအလား ေျပးဝင္သြားသည္။
“ ဓား ”
လင္းဖန္က ေလးနက္တည္ၾကည္ေသာ အသံျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္၏။ သူက သန႔္စင္ေသာခ်ီမ်ားကို ဓားတစ္လက္အျဖစ္သို႔ စုစည္းလိုက္ၿပီး ဒူရန္ဆီသို႔ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
“ ယား ”
ဒူရန္က ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး အစြမ္းကုန္သုံးကာ သူ၏လက္ကိုရစ္ပတ္ထားေသာ ခရမ္းေရာင္ေႁမြမ်ားအား ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏လက္ႀကီးက လင္းဖန္၏ဓားဆီသို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေျပးဝင္သြားသည္။
“ ဝွစ္ …ဂါး …. ”
သန႔္စင္ေသာခ်ီဓားက လက္ႀကီးအတြင္းသို႔ အနည္းငယ္ထိုးေဖာက္သြားေသာ္လည္း ဆက္လက္မေ႐ြ႕လ်ားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန႔္သြား၏။ ဒူရန္၏လက္က အလြန္တရာ မည္းနက္ၿပီး ထူထပ္ေသာအသြင္သို႔ စတင္ေျပာင္းလဲလာသည္။
“ ဂါး ”
ဒူရန္က သူ၏ပါးစပ္ႀကီးကို ဟလ်က္ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ျမည္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ေတာ႐ိုင္းေကာင္တစ္ေကာင္ပမာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေန၏။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဒူရန္၏ေနာက္တြင္ ပုံရိပ္ေယာင္ေတာ႐ိုင္းေကာ္ငတစ္ေကာင္ထြက္ေပၚလာ၏။ ၎အေကာင္သည္ ႀကီးမားေသာ အနက္ေရာင္အေကာင္ႀကီးျဖစ္ၿပီး မ်က္လုံးတစ္လုံးတည္းသာရွိေသာ ႀကံ့တစ္ေကာင္ျဖစ္ေနသည္။
ဒူရန္ဆိုေသာအမည္က သူ၏စိတ္ဝိညာဥ္ကို ကိုယ္စားျပဳေနေပသည္။
“ ဂါး……”
စိတ္ဝိညာဥ္ထြက္ေပၚလာေသာအခါ ဒူရန္သည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္၏။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာၿပီး ယခုအခါ ေတာင္တစ္လုံးအ႐ြယ္အစား ရွိလာသည္။
သူ၏ခြာႏွစ္ဖက္က ေျမျပင္ကို ေဆာင့္လိုက္ရာ ႀကီးမားေသာအက္ကြဲေၾကာင္းရွစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထို႔ျပင္ သူ၏ေအာ္ျမည္သံက အလြန္အစြမ္းထက္လွၿပီး လင္းဖန္ကို ေနာက္သို႔ ဆုတ္သြားေစသည္။
“ ဘုန္း..ဘုန္း …ဘုန္း ……”
ဒူရန္၏ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ ေျမျပင္က တုန္ခါေန၏။ တစ္ဆယ္မီတာအကြာအေဝးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူက ျဖည္းညင္းစြာလႈပ္ရွားေနပုံေပၚေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ေတာ့ အံံ့မခန္းအျမန္ႏႈန္းျဖင့္ လႈပ္ရွားေနျခင္းျဖစ္၏။
“ ေသစမ္းကြာ ”
ဒူရန္သည္ လင္းဖန္ႏွင့္မနီးမေဝးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူ၏ႀကီးမားလွေသာ လက္သီးျဖင့္ ထိုးလိုက္သည္။ သူ၏လက္မွ ခ်ီမ်ားက လင္းဖန္၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ဝက္မွ်ရွိေသာ ပုံရိပ္ေယာင္အနက္ေရာင္လက္တစ္ဖက္အျဖစ္သို႔ ဖန္တီးေပးေနသည္။ အကယ္၍ ထိုလက္သီးခ်က္ကိုသာ လင္းဖန္ခံလိုက္ရလွ်င္ အသက္မေသလွ်င္ပင္ ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရသြားလိမ့္မည္။
ေလထုထဲတြင္ ေရစီးသံမ်ား ထြက္ေပၚလာ၏။ ခရမ္းေရာင္ေႁမြမ်ားသည္ ခရမ္းေရာင္ေရကန္တစ္ခုအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ႀကီးမားေသာ ဒူရန္ဆီသို႔ စီးဆင္းသြားသည္။ လင္းဖန္က သူ၏တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မႈကို အားယူကာ ေနာက္သို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ဆုတ္ခြာလိုက္သည္။
ဒူရန္၏လက္ႏွင့္ ခရမ္းေရာင္ေရကန္တို႔ထိခိုက္မႈမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္ လင္းဖန္သည္ ေျမျပင္သို႔ ဆင္းလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ ေလထဲသို႔ ခုန္တက္လိုက္၏။ သူသည္ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး မိုးေကာင္ကင္ရွိ ေနမင္းႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ သန႔္စင္ေသာေနခ်ီမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီး မီးေတာက္မ်ားက ပိုမိုအစြမ္းထက္လာခဲ့သည္။
“ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားလိုက္တဲ့ သန႔္စင္တဲ့ခ်ီေတြလဲ။ သူက ဒူရန္နဲ႔အဆင့္တူဆိုရင္ ဒူရန္က သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ”
လင္းဖန္၏ခႏၶာကိုယ္မွ သန႔္စင္ေသာခ်ီမ်ားကို ခံစားမိေသာအခါ လူအုပ္ႀကီး ေတြးလိုက္မိ၏။ ကံမေကာင္းစြာပင္ လင္းဖန္၏ၿပိဳင္ဘက္က ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာဒူရန္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
“ ဘုန္း ”
ဒူရန္က ေျမျပင္ကို ေျခေဆာင့္လိုက္ၿပီး လင္းဖန္ဆီသို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေျပးဝင္လာ၏။ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္းသြက္လာသည္။
လင္းဖန္သည္ ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေနကို ၾကည့္ေန၏။ သူသည္ အာကာသမီးလွ်ံေနမင္းက်င့္စဥ္ကို အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။ ေနအလင္းက လင္းဖန္၏ကိုယ္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာၿပီး လင္းဖန္၏ႏွလုံးသားကို ေႏြးေထြးသြားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ လင္းဖန္၏ခႏၶာကိုယ္ရွိ ေနအင္းကြက္သည္ တလက္လက္ေတာက္ပလာကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လင္းလက္သြားေစသည္။
“ ဒါဘာက်င့္စဥ္လဲ ”
လူအမ်ားစုမွာ တအံ့တၾသေရ႐ြတ္လိုက္ၾက၏။ လင္းဖန္သည္ သူ႔ကိုယ္ေပၚသို႔ ေနေရာင္ျခည္မ်ားကို စုပ္ယူႏိုင္ရာ ထိုက်င့္စဥ္သည္ အလြန္အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္။
ယြဲ႕ခ်င္းရွန္ႏွင့္ အလြန္အစြမ္းထက္ေသာ က်င့္ႀကံသူအနည္းငယ္သည္လည္း တအံ့တၾသျဖစ္သြား၏။ လင္းဖန္သည္ အလြန္တရာ အစြမ္းထက္ေသာ အဆင့္နိမ့္ေနက်င့္စဥ္ကို သင္ၾကားထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုက်င့္စဥ္သည္ ေနေရာင္ျခည္ကို စုပ္ယူကာ ေလ့က်င့္ရေသာ ေနက်င့္စဥ္ျဖစ္ၿပီး အလြန္တရာ ရွားပါးေနသည့္တိုင္ လင္းဖန္က ေလ့က်င့္ႏိုင္ခဲ့၏။
သန႔္စင္ေသာခ်ီမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဓားက ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ က်ိဳးသြားခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတစ္ႀကိမ္မွာ ယခင္ကထက္ မ်ားစြာေတာက္ပေနသည္။
“ ေနဝန္းနီဓားကြက္…ေသစမ္းကြာ ”
လင္းဖန္က ေဒါသတႀကီး ေအာ္ေျပာလိုက္၏။ သူ၏သန႔္စင္ေသာခ်ီဓားသည္ သူ၏ေနခ်ီႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ ပူျပင္းေသာဓားတစ္လက္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ဓားသည္ ေကာင္းကင္ယံမွ စတင္ဆင္းသက္လာ၏။ ဓား၏အစြန္းမ်ားတြင္ မီးေတာက္မ်ား ရွိေနၿပီး ဓားသြားရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ မီးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
“ ဂါး …ဂါး …”
ဒူရန္သည္ သူ၏ႀကီးမားေသာ ပါးစပ္ႀကီးကို ဟကာ ေဒါသတႀကီး ေအာ္လိုက္သည္။ သူ၏ေတာ႐ိုင္းေကာင္ဝိညာဥ္သည္လည္း ၎၏ပါးစပ္ႀကီးကို ဟကာ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ ႀကံ့ႀကီး၏ပါးစပ္မွ မ်က္လုံးတစ္ဖက္ရွိေသာ ပုံရိပ္ေယာင္ႀကံ့မ်ားစြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး လင္းဖန္ဆီသို႔ အုပ္စုလိုက္ ေျပးဝင္သြား၏။
တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ ပူျပင္းသည့္ ဓားက ႀကံ့အစုအေဝးႀကီးေပၚသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ နာက်င္စြာေအာ္သံမ်ား အဆုံးအစမဲ့ ထြက္ေပၚလာသည္။
ဒူရန္ႏွင့္ သူ၏ႀကံ့ဝိညာဥ္သည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ပါးစပ္ကို ဟလိုက္ၿပိး မ်ားစြာေသာ ႀကံ့ပုံရိပ္ေယာင္မ်ားကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္သည္။ လူမ်ားသည္ သူတို႔၏နားေတြကို ပိတ္ထားရ၏။ ၎တို႔၏ေအာ္သံမ်ားက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွသည္။
“ ဘုန္း ”
ေျမျပင္သည္ စတင္ကြဲအက္လာၿပီး ထိုတလက္လက္ေတာက္ပေသာ ဓားသည္လည္း ဆက္လက္က်ဆင္းလာေသာ္လည္ ခဏအၾကာတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ႀကံ့ပုံရိပ္ေယာင္မ်ားသည္ လင္းဖန္ဆီသို႔ အရပ္မ်က္ႏွာမ်ိဳးစုံမွ ေျပးဝင္သြားရာ လူတခ်ိဳ႕မွာလင္းဖန္အတြက္ စိုးရိမ္သြားၾက၏။
ဒူရန္က မည္သည့္လွည့္ကြက္ေတြသုံးေနလဲဆိုတာကို သူတို႔မသိေသာ္လည္း သူ႔အတြက္ အစြမ္းထက္ေသာ ဝိညာဥ္တပ္ဖြဲ႕တစ္ခုကို ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ပုံေပၚသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ ဒူရန္က သူ၏ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ေအာ္ျမည္သံမ်ားက ေလထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနဆဲ။ တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ ဓား၏အလင္းေရာင္ေလ်ာ့သြားတာကိုျမင္ေသာအခါ သူေအးစက္စြာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
သို႔ရာတြင္ ပူျပင္းေသာဓား၏အရွိန္ေလ်ာ့သြားေသာအခါ ေနဝင္သည့္ခံစားခ်က္ကို ရရွိလိုက္သည္။
လင္းဖန္က တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ တီးတိုးေျပာဆိုလိုက္၏။
“ ေနဝင္ဆည္းဆာဓားကြက္ ”
သူ၏ဓားသည္ ေလထုကို ထိုးခြင္း၍ ထြက္ေပးလာသည္။ ေနဝန္းနီဓားကြက္ကဲ့သို႔ ေတာက္ပျခင္းမရွိေတာ့ေသာ္လည္း ေနဝင္ခ်ိန္အစြမ္းမ်ား ပါဝင္ေနရာ သူ၏ဓားက ၿပိဳင္ဘက္ကင္း အလွတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။
ေနသည္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေတာက္ပႏိုင္ေသာ္လည္း ေနဝင္သည့္အခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အေရာင္ေလ်ာ့သြား၏။ လွပေသာ ဓားသည္ ေကာင္းကင္ယံမွ က်ဆင္းလာၿပီး ပုံရိပ္ေယာင္ႀကံ့မ်ားသည္ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ လင္းဖန္၏ဓားသည္ သူ႔လမ္းမွာ ရွိသမွ်အရာအားလုံးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၿပီး ဒူရန္၏ေရွ႕သို႔ ေရာက္သြားေလသည္။
လူအုပ္ႀကီးမွာ တအံ့တၾသျဖစ္ေနၾက၏။ ထိုတလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ ဓားသည္ အေရာင္မ်ားေလ်ာ့သြားေသာ္လည္း လင္းဖန္၏တိုက္ခိုက္မႈက ယခင္ႏွင့္မတူ တမူထူးျခားစြာ ရွိေနဆဲပင္။
ထိုဓားကြက္က ေနဝင္သြားသည္ႏွင့္ ဆင္တူေန၏။
ဒူရန္သည္လည္း အံ့ၾသမွင္တက္သြားသည္။ လင္းဖန္ကို သတ္ရန္ သူျပင္လိုက္စဥ္မွာ ေကာင္းကင္မွ က်ဆင္းလာေသာ ဓားေရာင္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ္လည္း ထိုဓားက သူ႔ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္မည္ဟု မထင္ထားခဲ့ေခ်။ သာမန္အားျဖင့္ ဓားက ပိုမိုအစြမ္းထက္လာေလ ပိုၿပီးေတာက္ပလာေလျဖစ္သည္။
“ ဂါး ”
ဒူရန္က သူ၏လက္ႀကီးကို ေျမႇာက္လိုက္ရာ ေလထုႀကီး တုန္ခါသြားသည္။ ဓားႏွင့္ ဒူရန္၏လက္တို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေသာအခါ ေလထဲတြင္ အက္ကြဲသံမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီး ေသြးမ်ားစီးက်လာ၏။ ဒူရန္၏လက္ဒဏ္ရာ ရသြားခဲ့ေလၿပီ။
“ ေသစမ္းကြာ ”
ဒူရန္သည္ သူဒဏ္ရာရသြားတာကို ခံစားမိေသာအခါ ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္ၿပီး လင္းဖန္ဆီသို႔ ဝင္ေရာက္သြားသည္။
“ ထိုးေဖာက္လိုက္စမ္း ”
လင္းဖန္သည္ သူ၏အစြမ္းအကုန္လုံးကို သူ႔ဓားမွာ ထည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ လက္ႀကီးကို တိုက္ခိုက္လိုက္၏။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လင္းဖန္သည္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္ပတ္လည္မွာ ရွိေနေသာ မီးေတာက္မ်ားကို စုစည္းလိုက္သည္။ သန႔္စင္ေသာဓားမွ အနက္ေရာင္မီးေတာက္မ်ားသည္ လက္ႀကီးႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံသြားေလသည္။
ဒူရန္၏မ်က္ႏွာ အိုသြားသည္။ သူအရႈံးမေပးခ်င္ေသာ္လည္း ဓားမွထြက္ေပၚလာေသာ မီးေတာက္မ်ားက သူ၏အနာကို ပိုမိုဆိုးဝါးေအာင္ ျပဳလုပ္ေနရာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ အံ့မခန္းနာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရၿပီး တြန႔္သြားသည္။
မီးေတာက္မ်ားက သူ၏လက္ဝါးေပၚမွာ ေလာင္ကြၽမ္းလာေနၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက ေခြၽးေအးမ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲလာသည္။ နာက်င္မႈက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာ၏။
“ ဂါး ….. ဂါး ……”
အနာက အက္ကြဲသံမ်ားသဲ့သဲ့ထြက္ေပၚေနသည္။ ဒူရန္သည္ သူ၏လက္အား အနက္ေရာင္မီးေတာက္မ်ားက ေလာင္ကြၽမ္းေနတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။
“ ဂါးးးးးးးးးးး ”
ဒူရန္က အလြန္တရာက်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္လိုက္သည္။ အဆုံးသတ္တြင္ ျပင္းထန္ေသာ နာက်င္မႈကို သူမခံစားႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူ၏ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး လင္းဖန္ကို ႐ိုက္လိုက္သည္။
သို႔ရာတြင္ လင္းဖန္၏သန႔္စင္ေသာခ်ီဓားက သူ၏ဒဏ္ရာရထားေသာလက္တစ္ဖက္အေပၚမွာ ပိုမိုနက္ရႈိင္းေသာ ဒဏ္ရာတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚသြားေစၿပီး အသားမ်ားကို ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစသည္။ သူသည္ အနည္းငယ္သာ ခုခံလိုက္ႏိုင္ၿပီး ေနာက္သို႔ လြင့္သြားသည္။
ဒူရန္သည္ ေျမျပင္သို႔ ဆင္းသက္လိုက္၏။ သူသည္ သူ၏အနာကို တျခားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဖုံးအုပ္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက လုံးဝခက္ထန္ေနသည္။
လင္းဖန္သည္ ေလထဲမွပင္ ဒူရန္ကို ေရခဲတမွ်ေအးစက္စြာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္၏။
“ ငါ့ကို သတ္မွာလား။ မင္းမွာ အရည္အခ်င္းေရာ ရွိလား ”
လင္းဖန္က ေလွာင္ေျပာင္စကားဆိုလိုက္ရာ လူအုပ္ႀကီးကို တအံ့တၾသျဖစ္သြားေစသည္။ လင္းဖန္ကား ဒူရန္ကို ရယ္စရာလုပ္ေနေခ်သည္။
ဒူရန္သည္ အစြမ္းထက္ေသာ က်င့္ႀကံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဆုံးသတ္တြင္ လင္းဖန္ကို ရႈံးနိမ့္ကာ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္စြာ ရသြားခဲ့၏။
လင္းဖန္သည္ ဤကဲ့သို႔ လူအုပ္ႀကီးေရွ႕မွာ အထိုက္အေလ်ာက္တိုက္ခိုက္ၿပီး အစြမ္းကုန္မသုံးဘဲ ေရွာင္တိမ္းေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိေနသည္။
ဝမ္ေရွာက္ေက်ာင္းေတာ္၏အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအားလုံးမွာ မ်က္ႏွာမ်ားခက္ထန္သြားၾကသည္။ ဒူရန္သည္ လင္းဖန္ကို မသတ္ႏိုင္သည့္အျပင္ လင္းဖန္၏တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရသြားခဲ့၏။ ထို႔ျပင္ သူ၏စိတ္ဝိညာဥ္ကိုပင္ သူထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည္။
ဒူရန္ရႈံးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာက မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ဝမ္ေရွာက္ေက်ာင္းေတာ္ မ်က္ႏွာပ်က္ရလိမ့္မည္။
တန္ဝူေယာက္၏ေဘးရွိ တန္ဝူရွန္သည္ လင္းဖန္ကို စူးစိုက္ၾကည့္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာက ဆိုး႐ြားစြာ ပ်က္ေနသည္။ ယြမ္ဟိုင္ေက်ာင္းေတာ္ ေခ်မႈန္းခံရစဥ္က လင္းဖန္ကို သူကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က လင္းဖန္သည္ လင္းခ်ီအဆင့္သာ ရွိေသးၿပီး ပု႐ြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္မွ်သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္မွာ လင္းဖန္က ဝမ္ေရွာက္ေက်ာင္းေတာ္၏ ထူးခြၽန္ေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကို အႏိုင္ယူႏိုင္ေနသည္။ လင္းဖန္က အမွန္တကယ္ ပါရမီရွိသူျဖစ္၏။ သူတို႔သာ လင္းဖန္ကို မသတ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာ ႀကီးမားေသာ ဒုကၡႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရႏိုင္သည္။
ယြဲ႕ခ်င္းရွန္၏မ်က္ႏွာမွာ နားလည္ရခက္သည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ထြက္ေပၚလာ၏။ တစ္ႀကိမ္တြင္ သူသက္ျပင္းကို ေလးပင္စြာ ခ်လိုက္သည္။
