ဆိုး႐ြားစြာ ဝိုင္းရံခံရျခင္း
“ ေကာင္းကင္နဲ႕ ေျမႀကီးက သူတို႔ဖန္တီးထားတဲ့ သတၱဝါေတြကို ခိုင္းရာလုပ္တဲ့ ေခြးေတြလိုဆက္ဆံတယ္ ”
ဤေအးစက္ၿပီး ရက္စက္ေသာ ကမာၻမွာ က်င့္ႀကံျခင္းက အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့သည့္စည္းမ်ဥ္းအေပၚမွာ အေျခခံထား၏။ လူတစ္ေယာက္က အလြန္တရာ အစြမ္းထက္ျမက္ေနမွသာလွ်င္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီး၏ ရက္စက္ျခင္းေတြကို ကိုင္တြင္ေျဖရွင္းနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ အရႈံးေပးျခင္းႏွင့္ ေသဆုံးျခင္းက ဤကမာၻမွာ လြယ္ကူေသာအရာမ်ား ျဖစ္ေနသည္။
လ်န္ခ်န္းလန္သည္ စကားေျပာၿပီးေသာအခါ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ ထြက္ေပါက္ေရွ႕သို႔ ေလွ်ာက္သြား၏။
“ ငါတို႔သြမ့္ရိန္ၿမိဳ႕ကို ျပန္ၾကရေအာင္ ”
ပိုဂြၽန္ႏွင့္ ဟန္မန္းသည္ လင္းဖန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ လ်န္ခ်န္းလန္၏ေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားေလသည္။
လင္းဖန္ကား ေနရာမွာပင္ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ဆက္လက္ထိုင္ေန၏။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ လ်န္ခ်န္းလန္ထြက္သြားခဲ့သည္ျဖစ္ေစ သူ၏လာရင္းမွာ လင္းဖန္ႏွင့္အတူ အရက္အတူေသာက္ခဲ့ၿပီး စကားေျပာရန္သာ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူ႕စကားလုံးမ်ား၏အဓိပၸာယ္က ဤမွ်ရိုးရွင္းမလား။
လင္းဖန္က ဖန္ခြက္ကို ျမႇောက္ကာ ေသာက္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚသို႔ ျပန္ထားလိုက္၏။ သူက စားေသာက္ဆိုင္အတြင္းမွာထိုင္ရင္း ထိုစကားလုံးမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ကို စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္။
လ်န္ခ်န္းလန္သည္ သြမ့္ရိန္ၿမိဳ႕မွ အင္ပါယာၿမိဳ႕သို႔ အေျပးေရာက္လာခဲ့ရျခင္းမွာ လင္းဖန္ကို
“ ေကာင္းကင္နဲ႕ ေျမႀကီးက သူတို႔ဖန္တီးထားတဲ့ သတၱဝါေတြကို ခိုင္းရာလုပ္တဲ့ ေခြးေတြလိုဆက္ဆံတယ္ ” ဆိုသည့္စကား ေျပာခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေနသည္။
ထိုစကားလုံးမ်ားထဲမွာ ဖုံးကြယ္ထားေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား ပါဝင္ေနသလား။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားၿပီးေနာက္ လင္းဖန္သည္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ၿပီး စားတသာက္ဆိုင္အတြင္းမွ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာသြားေလသည္။
