ေရာင္နီလာဓားကြက္
“ ဦးရီးေတာ္ ”
အဘိုးအိုကိုျမင္ေသာအခါ က်စ္ယင္က အလြန္တရာေလးစားစြာျဖင့္ အ႐ိုအေသေပးလိုက္၏။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားထဲတြင္ ေအးစက္စက္အလင္းေရာင္တစ္ခ်က္ လက္သြားသည္။ သူ၏ဦးရီးေတာ္သည္ ရႊမ္အဆင့္က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ သူလာခဲ့ျခင္းက လင္းဖန္ေသရန္ေသခ်ာသြားေပသည္။
ထိုအဘိုးအိုက က်စ္ယင္ထက္အသက္ႀကီးပံုမေပၚဘဲ ရြယ္တူထင္ရ၏။ ထိုအျခင္းအရာအတြက္ လူအုပ္ႀကီးမွာ တအံ႔တဩျဖစ္မေနေပ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္က ျမင့္သြားေလေလ သူ႔သက္တမ္းကပို႐ွည္ေလျဖစ္သည္။ အစြမ္းထက္ေသာ က်င့္ၾကံသူမ်ားက လူငယ္ေလးမ်ားအသြင္႐ွိေပ၏။ အလြန္တရာအစြမ္းထက္ေသာ က်င့္ၾကံသူမ်ားက အံ႔မခန္းသန္မာၿပီး တစ္သက္တာလံုးငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစြာေနႏိုင္ၾကသည္။
ေကာင္းကင္တိမ္တိုက္ကိုးခုေဒသတြင္ လူအခ်ိဳ႕က ေသျခင္းတရားမွလြတ္ေျမာက္သည့္အဆင့္ထိ က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကသည္ဟု ေကာလာဟလ႐ွိ၏။ က်င့္ၾကံသူအမ်ားစုက ျဖစ္ႏိုင္သမ်ွအသက္႐ွည္႐ွည္ေနခ်င္ၾကသလို အစြမ္းထက္ခ်င္ၾကသည္။
က်င့္ၾကံျခင္းက ေကာင္းကင္တိမ္တိုက္ကိုးခုတြင္ အေရးႀကီးဆံုးအရာတစ္ခုျဖစ္၏။
“ ငါ့ကို ဦးရီးေတာ္လို႔ ေခၚရဲတဲ့သတၱိ႐ွိေသးတယ္ေပါ့ ”
ဦးရီးေတာ္က ေအးစက္စက္ေျပာလိုက္သည္။ ေျမျပင္ထက္မွာ လဲက်ေနေသာလူမ်ားထဲတြင္ က်စ္အုပ္စုိးသူနယ္ေျမ႐ွိလက္ေရြးစင္လူအခ်ိဳ႕ပါဝင္သြားခဲ့သလို မ်ိဳးဆက္သစ္အားလံုး ေခ်မႈန္းခံလိုက္ရလုနီးပါးျဖစ္သြား၏။
က်စ္႐ွာတစ္ေယာက္သာ က်န္႐ွိေတာ့သည္။ သားသမီးဆင္းသက္သူမ႐ွိလ်ွင္ က်စ္အုပ္စိုးသူနယ္ေျမဆိုတာ ႐ွိႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ။
“ ကြၽန္ေတာ္ အမွားတစ္ခုလုပ္ခဲ့မိပါတယ္ ”
က်စ္ယင္က ဝန္ခံလိုက္၏။ က်စ္အုပ္စိုးသူနယ္ေျမ၏ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ သူက သူတို႔ကို အလြန္ခက္ခဲေသာအေျခအေနသို္႔ ေရာက္ေစခဲ့သည္။ သူ၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူ႔သားပင္အသတ္ခံလိုက္ရ၏။
