ဘဝ၏မတည္ျမဲေသာ သေဘာတရား
လင္းဖန္က သူ႔ကို ဟန္႔တားလာသူအား ၾကည့္လုိက္၏။ လင္းဖန္၏မ်က္လံုးမ်ားတြင္ သေဘာမက်သည့္လကၡဏာမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။
ထုိလူက လွံျဖင့္ ဝိညာဥ္နတ္ဆိုးတစ္ေယာက္ကို သတ္ျဖတ္ကာ လူအုပ္စုကို ဘုရင္အားတုိက္ခုိက္ရန္ စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေပးခဲ့သူျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ သူက ထိုေနရာမွာ ရွိေနခဲ့ျပီး တိုက္ခုိက္ျခင္းမျပဳခဲ့သည့္အျပင္ သူ႔ကိုပင္ ထြက္ခြာေနျခငး္မွ ဟန္႔တားလာသည္။
လင္းဖန္သည္ သူ၏ပတ္လည္ကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တခဏမ်ွနွလံုးခုန္နွုန္းျမန္ဆန္သြား၏။ သူ႔ပတ္လည္တြင္ လွံတံက်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္တည္းသာမက တျခားခုနစ္ေယာက္လည္း ရွိေန၏။ သူတို႔အားလံုးက အနက္ေရာင္အက်ၤီမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားျပီး သူတို႔လက္ထဲတြင္ လွံတံမ်ား ရွိေနသည္။ သူတို႔က ခ်ီမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ထားျခင္း မရွိေသာ္လည္း သူတို႔၏တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနမွုနွင့္ ရိုးတြင္းျခင္ဆီသုိ႔တုိင္ ထိုးေဖာက္လာေနသည့္ ေအးစိမ့္မွဳကို အေျခခံကာ အလြန္တရာ အစြမ္းထက္သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း လင္းဖန္အာရံုခံစားမိသည္။
“ သူ႔ကို သြားခြင့္ျပဳလုိက္ပါ ”
ထိုစဥ္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္းလည္းမဆိုသာ တင္းမာသည္လည္းမဆိုသာေသာ အသံတစ္သံ လြင့္ပ်ံလာ၏။ ခ်က္ခ်င္းပင္ လင္းဖန္၏လမ္းကို ပိတ္ဆို႔ထားေသာလူက လင္းဖန္ကို ေလးစားစြာၾကည့္လုိက္ျပီး လင္းဖန္ထြက္သြားရန္ လမ္းဖယ္ေပးလိုက္သည္။
လင္းဖန္က ထုိလူ၏မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစုိက္ၾကည့္လုိက္ျပီး ေကာင္းကင္အဏၰဝါျမိဳ႕ရွိရာသို႔ ၾကည့္လိုက္၏။ ျမိဳ႕ရိုးထိပ္တြင္ အနက္ေရာင္ဝတ္ရံုကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္။ ထိုလူ၏ခႏၶာကုိယ္နွင့္ မ်က္နွာမ်ားကိုပါ အနက္ေရာင္ဝတ္ရံုျဖင့္ လႊမ္းျခံဳထားျပီး သူ႔ပံုစံက ထူးဆန္းေန၏။
ထိုလူသည္ ေခါင္းကိုငံု႔ထားျပီး အျဖစ္အပ်က္မ်ားက သူနွင့္မသက္ဆုိင္သည့္အလား တည္ျငိမ္စြာ ျမိဳ႕ရိုးထိပ္မွာ ရပ္ေနသည္။
အနက္ေရာင္ဝတ္စံုနွင့္လူကို ေသခ်ာအကဲခတ္ျပီးေနာက္ အေျခအေနက မူလက သူထင္ထားသည္ထက္ မ်ားစြာရွုပ္ေထြးေနေၾကာင္း လင္းဖန္နားလည္သြား၏။
