ပိေလာ္၏ ရူးသြပ္ျခင္း
ေကာင္းကင္ေဝဟင္ျပင္ထက္မွာ ထိုမာနၾကီးေသာလူငယ္သည္ ဝင့္ၾကြားစြာျပံဳးေန၏။
“ အျပာေရာင္ ဟင္းလင္းျပင္ ဝိညာဥ္ ထြက္ေပၚလာစမ္း ”
ထိုလူငယ္က ေျပာလုိက္ရာ သူ၏စိတ္ဝိညာဥ္ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေပၚလာသည္။
အျပာေရာင္ ဟင္းလင္းျပင္ဝိညာဥ္သည္ အျပာေရာင္ရွိျပီး ေရကဲ့သို႔ ၾကည့္လင္သန္႔စင္သည့္အသြင္ရွိကာ မုိးသားတိမ္တိုက္မ်ား ကင္းစင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ရသည့္ပမာ ခံစားခ်က္ေပး၏။ ၎က မိုးေရစက္ေလးမ်ားအျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းသြားေသာ္လည္း ထိုမိုးေရစက္ေလးမ်ားက ေျမျပင္သို႔က်ဆင္းလာျခင္းမရွိဘဲ ပံုရိပ္ေယာင္နွင့္ဆင္တူေန၏။
“ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထူးဆန္းလိုက္တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္လဲ။ အရင္တုန္းက က်န္းပိေလာ္ သူ႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ကိုထုတ္တာ ငါတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အျပာေရာင္ဟင္းလင္းျပင္ဝိညာဥ္က ဘယ္ေလာက္အစြမ္းထက္လဲ ငါသိခ်င္တယ္ ”
လူအုပ္ၾကီးက ေရကဲ့သို႔ ၾကည္လင္ေနေသာ အျပာေရာင္ဟင္းလင္းျပင္ဝိညာဥ္ကို ျမင္ေသာအခါ အံ့မခန္းထူးဆန္းလွသည္ဟု ေတြးထင္ေနသလို ထိုအရာနွင့္ပတ္သက္ျပီး သိခ်င္စိတ္မ်ားလည္း ျပင္းျပေန၏။
“ အျပာေရာင္ ဟင္းလင္းျပင္ဝိညာဥ္ ”
က်န္းပိေလာ္သည္ သူ၏စိတ္ဝိညာဥ္ကို အာရံုခံမိေသာအခါ ဝင့္ၾကြားစြာျပံဳးုလုိက္ရင္း
“ ဒီေန႔ကစျပီး က်န္းပိေလာ္ဆိုတဲ့ငါက ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ အထူးခြ်န္ဆံုးေက်ာင္းသားပဲ။ ဒူပိ ဒါမွမဟုတ္ ဝမ္ရိန္ရန္တို႔က ငါ့ရဲ႕ျပိဳင္ဘက္ေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လင္းဖန္ကို စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္လည္း သူက ရႊမ္ခ်ီအဆင့္ကို ေရာက္ရွိသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါ့မ်က္လံုးထဲမွာ သူက သာမန္ပဲ ” ဟု ေျပာလုိက္ေလ၏။
က်န္းပိေလာ္သည္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ယံုၾကည္မွုမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေန၏။ သို႔ရာတြင္ သူ႔အသံမွာ ဝင့္ၾကြားသည့္ေလသံမ်ား ေရာယွက္ပါဝင္ေနရာ လူအမ်ားစုကို အံ့ၾသတုန္လွဳပ္သြားေစသည္။
က်န္းပိေလာက္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္း၏ အဆင့္နွစ္ရွိသူ ျဖစ္သည္။ ဝမ္ေအာ္ရႊယ္က သူ႔ကို မယွဥ္နုိင္ဘူးဟု ေျပာျခင္းက သူတို႔လက္ခံနုိင္၏။ ထုိ႔ျပင္ သူ႔အျမင္မွာ လင္းဖန္ကို သာမန္မ်ွသာ သေဘာထားေနတာကိုလည္း သူတို႔လက္ခံေပးနုိင္၏။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေကာင္းကင္ဘံုသင္တန္းေက်ာင္း၏ အထူးခြ်န္ဆံုးေက်ာင္းသားအျဖစ္ ရပ္တည္လာခဲ့ျပီး ရႊမ္ခ်ီအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိေနခဲ့သူ ဒူပိကို သူနွင့္မယွဥ္နိုင္ဘူးဟူ၍ ေျပာျခင္းက အလြန္ဝင့္ၾကြားလြန္ရာ ျဖစ္ေနသည္။
