ေရွးေဟာင္းေဆးအျမဳေတအုိး
ပင္းယြမ္၏အျပံဳးက တင္းမာခက္ထန္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးမွာ ေပါက္ကြဲသံတစ္သံထြက္ေပၚလာ၏။ အခန္းသံုးခန္းလံုးက အကာမ်ားလြင့္စဥ္သြားျပီး တစ္ခုနွင့္တစ္ခုကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေတြ႔ျ့မင္နုိင္သည္။
ယခုအခါ နွင္းေရခဲေတာင္ရြာ၏အဓိကကိုယ္စားျပဳသူက ပင္းယြမ္ျဖစ္သည္။ ေဟာက္ယြဲ႔ေက်ာင္းေတာ္အတြက္ နွစ္ဖက္သြားဓားသခင္လိန္ယြဲ႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔အျပင္ ေနရာ၏ေရွ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္နွင့္ ထိုင္ခံုမွာ ထုိင္ေနေသာ မိန္းကေလးနွင့္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္လည္း ရွိသည္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္က ထိုင္ခံုထက္မွာ တည္ျငိမ္စြာ ထုိင္ေနၾကျပီး တျခားသူမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရွဳထားသည္။ လက္တစ္ေခ်ာင္းမ်ွ သူတို႔မလွုပ္ရွားဘဲ စကားသာေျပာေနသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုမိန္းကေလး၏မ်က္နွာတြင္ ဇာပဝါကို လႊမ္းျခံဳထားျပီး စြဲမက္ဖြယ္အလွတရားရွိသည့္အသြင္ ရွိသည္။
“ ပင္းယြမ္….မင္းက ငါ့ကို အတိုက္အခံလုပ္ေနတာလား ”
လိန္ယြဲ႔က ခပ္ေထ့ေထ့အသံျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။ ပင္းယြမ္က သူ႔ကို တစ္ခ်ိန္လံုးရန္စေနခဲ့သည္။ လင္းဖန္နွင့္ သူ႔ကိုတိုက္ခိုက္ခ်င္ေနခဲ့ေသာ္လည္း ရလဒ္က သူတို႔နွစ္ေယာက္လံုးကို အရွက္ခြဲလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ ဟမ့္ ”
ပင္းယြမ္က စိတ္ထိခုိက္စြာျဖင့္ ျပံဳးလုိက္သည္။ သူက လင္းဖန္ကုိ မ်က္နွာသာေပးခဲ့ေသာ္လည္း ပထမဆံုးအၾကိမ္မွာ သူ၏ပညာသင္ဖက္ညီေနာင္တစ္ေယာက္ကို သတ္ကာ သူ႔ကို အရွက္ခြဲခဲ့ျပီး ဒုတိယအၾကိမ္မွာလည္း သူ႔ကို အရွက္ခြဲလိုက္ျပန္ျပီ။
“ အကိုလိန္ယြဲ႔….သူ႔ကို ဘယ္လိုက်ဳပ္တို႔ ဘယ္လိုလုပ္သင့္လဲ။ အကိုပဲ ဆံုးျဖတ္ပါ ”
ပင္းယြမ္က လင္းဖန္ကို တိုက္ခုိက္ေတာ့မည့္အလား ရက္စက္စြာျပဳမူေတာ့မည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာလုိက္သည္။
“ ဘယ္သူက မင္းရဲ႕ အစ္ကိုလဲ။ သူေျပာတာမွန္တယ္။ နွင္းေရခဲေတာင္ရြာရဲ႕လူေတြအားလံုးက သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့သူေတြပဲ။ ငါတို႔က ညီအကိုေတြျဖစ္နုိင္တယ္လုိ႔ ဘယ္လိုလုပ္ျပီးမင္းက ထင္ေနရတာလဲ ” လိန္ယြဲ႔က ေျပာလုိက္သည္။ ပင္းယြမ္မွာ အံ့ၾသမွင္တက္သြားသည္။ လူအားလံုးက သူ႔ကို စူးစုိက္၍ ၾကည့္ေနသည္ဟု ထင္ေနျပီး အရွက္ခြဲခံရမွုေၾကာင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး လြင့္ေမ်ာသြားသလို ခံစားလုိက္ရသည္။ ေလေတြက သူ႔အဆုတ္တြင္းသို႔ မေရာက္ေတာ့သည့္ပမာ ျဖစ္လာျပီး အသက္ရွဴၾကပ္လာသကဲ့သုိ႔ ခံစားလိုက္ရသည္။
