ထပ္မံေရာက္႐ွိလာေသာအဖြဲ႔
တိုက္ခုိက္မွုမ်ားက ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေန၏။ မိုခ်န္းလန္နွင့္ သခင္ေဟာင္တို႔၏ တိုက္ပြဲက ျပင္းထန္ေနျပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးတြင္ မေကာင္းဆိုးဝါးခ်ီမ်ားနွင့္ မီးေတာက္ခ်ီမ်ား ရုိတ္ခတ္ေနကာ ဘယ္သူနုိင္မလဲဆိုတာကိုပင္ ေျပာျပရန္ ခက္ခဲသည္။
မိုခ်န္းလန္၏ က်င့္စဥ္မ်ားသည္ ရက္စက္သည္။ သခင္ေဟာင္၏က်င့္စဥ္မ်ားက တိက်ေသသပ္သည္။ ပင္းယဲတ်န္း၏ က်င့္ၾကံျခင္းအဆင့္က မိန္ခ်င္းထက္ျမင့္မားေသာ္လည္း သူမ၏တိုက္ခုိက္စြမ္းအားက ခန္႔မွန္းထားသည္ထက္ မ်ားစြာသာလြန္ေနသည္။ ထို႔အျပင္ ေစာေစာက သူမ၏တုိက္ခုိက္မွုေၾကာင့္ သူဒဏ္ရာရသြား၏။ သို႔ျဖစ္ရာ မိန္ခ်င္းကို မည္သို႔မ်ွ သူအနုိင္မယူနုိင္ေတာ့ေပ။
သိန္းငွက္ရဲတုိက္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားကို ၾကည့္လ်ွင္ လင္းဖန္အနီးမွာ သြားမေနခ်င္ေပ။ သူ၏အာရံုစုိက္ျခင္းခံရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ေန၏။
သူ၏ခရမ္းေရာင္ဝိညာဥ္သည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွ၏။ လူမ်ားကို အစအနမက်န္ေအာင္ ဝါးျမိဳနိုင္စြမ္းရွိသည္။
“ ဒီေန႔ လင္းဖန္ေသမွာ မဟုတ္ဘူး ”ဟု လူအုပ္ၾကီးေတြးေနမိ၏။ ပင္းဟဲတ်န္းနွင့္ မိုခ်န္းလန္တို႔က အတူတကြ တုိက္ခုိက္ေသာ္လည္း သူ႔အား မသတ္နုိင္ေပ။ သူ႔ကံၾကမၼာက ယေန႔ေသရမွာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နုိင္သည္။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ သူ႔ကိုသတ္ရန္ လံုေလာက္ေသာအစြမ္း မရွိတာလည္း ျဖစ္နုိင္၏။
လူအုပ္ၾကီးက အတန္ငယ္ေဝးေသာေနရာမွ ေနကာ အေျခအေနကို သံုးသပ္ေနစဥ္ အျဖဴေရာင္ေဝါယာဥ္တစ္ခု ဆုိက္ေရာက္လာသည္။
ထိုအျဖဴေရာင္ေဝါယာဥ္ထက္တြင္ အျဖဴေရာင္ဇာပဝါကို လႊမ္းျခံဳထားေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ လုိက္ပါလာ၏။ လူေလးေယာက္က ထိုေဝါယာဥ္ကို သယ္ေဆာင္လာျပီး ေဝါယာဥ္၏ေနာက္တြင္ လူမ်ားက လ်င္ျမန္စြာ ေျပးလိုက္လာသည္။ သူတို႔ကို ၾကည့္ရသည္မွာ အလြန္လ်င္ျမန္လွျပီး ေျခေထာက္နွင့္ေျမၾကီး မထိသည့္အလား ထင္ရသည္။
လ်ွပ္တစ္ျပက္အတြင္း လူအုပ္စုက တုိက္ပြဲက်င္းပေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာ၏။ သို႔တုိင္ေအာင္ သူတို႔က တုိက္ပြဲထဲ ပါဝင္ျခင္း မရွိေခ်။
