လုပ္ၾကံသူ....
လင္းဖန္က က်န္းခ်ီရႊဲ႕ထံသို႔ ကဆုန္းစိုင္းစီးသြားၿပီး ေလးစားစြာေျပာလိုက္၏။
“ အရာ႐ွိ ”
“ လင္းဖန္..မင္းရဲ႕ရြက္ဖ်င္တဲက တစ္ေနရာတည္းမွာ႐ွိေနတုန္းပဲ။အခုမင္းက တပ္မႉးေလးျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေသြးနီျမင္းတပ္သားေတြၾကားမွာ စိတ္ႀကိဳက္သြားလာႏိုင္ၿပီ။ တပ္သားေတြနဲ႔ မင္းႀကိဳက္သလိုေနႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ျပန္လိုခ်င္တယ္။ သူတို႔သာထြက္သြားရင္ တပ္မႉးေလးႏွစ္ေယာက္ေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္ ”
က်န္းခ်ီရႊဲ႕က လင္းဖန္၏ေနာက္တြင္႐ွိေနေသာ ဟန္မန္းႏွင့္ပိုဂြၽန္ကိုၫႊန္ျပေျပာဆိုလိုက္၏။
“ အရာ႐ွိ..ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေကာင္းကင္ဓားတပ္ေပါင္းစုကို ဝင္လို႔ရလား ”
ဟန္မန္းကစိတ္လႈပ္႐ွားစြာႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ လင္းဖန္ႏွင့္သာအတူလုပ္ခြင့္ရလ်ွင္ သူ၏တပ္မႉးေလးဆိုေသာဂုဏ္ပုဒ္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ေပ။ လင္းဖန္၏အမိန္႔ကိုသာနာခံေပမည္။
“ မရဘူး။ အခုမင္းရဲ႕တပ္ေပါင္းစုကိုပဲ ျပန္သြားရမယ္ ”
က်န္းခ်ီရႊဲ႕က ေျပာလိုက္ရာ ဟန္မန္းႏွင့္ပိုဂြၽန္ကစိတ္ပ်က္စြာျပံဳးလိုက္ၿပီး
“ အရာ႐ွိအမိန္႔အတိုင္းပါ ” ဟုေျပာလိုက္ေလ၏။
“ လင္းဖန္..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အခု ငါလိုေသးတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ သူတို႔က မင္းရဲ႕ေအာက္မွာျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္ ”
က်န္းခ်ီရႊဲ႕က ထူးဆန္းစြာေျပာဆိုလာသည္။ ထို႔ေနာက္သူကဆက္လက္ေျပာဆိုလိုက္၏။
“ အခု မင္းသြားႏိုင္ၿပီ ”
“ ေကာင္းၿပီ ”
လင္းဖန္ကေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ေဘးသို႔ထြက္သြားေလသည္။
“ လင္းဖန္ ”
ထိုအခ်ိန္တြင္ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာအသံေလးတစ္ခုထြက္ေပၚလာ၏။ လင္းဖန္ကလွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႔ကိုလက္ေဝွ့ယမ္းျပေနသည့္ သြမ့္႐ွင္းရဲ႕အားေတြ႔ျမင္သြားေလသည္။
“ မင္းတို႔ေတြ ဒီေနရာမွာ ငါ့ကိုခဏေစာင့္ေပးဦး ”
လင္းဖန္က ပါေသာက္ႏွင့္အျခားသူမ်ားကိုေျပာလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္မင္းသမီး႐ွိရာသို႔ ေလ်ွာက္လာၿပီးေမးလိုက္သည္။
“ ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ ”
