ေဆးညႊန္း
အဘိုးအုိက ျပံဳးလိုက္ျပီး လင္းဖန္ကို ၾကည့္ကာ
“ မင္းက တစ္ခါတည္းျပင္ဆင္လာခဲ့ပံုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာ အဲ့ဒါေတြအကုန္ရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ မင္းသိေနခဲ့တယ္မလား ”
“ အဘိုး …ကြ်န္ေတာ္မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရႊမ္ခ်ီအဆင့္က်င့္ၾကံသူတစ္ေယာက္က ေဆးဝါးေတြေရာင္းေနတယ္ဆိုတာ အလြယ္တကူသတိထားမိနုိင္ပါတယ္ ”
လင္းဖန္က ေႏြးေထြးစြာျပံဳးလ်က္ေျပာလိုက္ေလသည္။
အဘိုးအုိက ျပံဳးလိုက္ျပီး ေခါင္းကို ခါယမ္းကာ
“ ငါ့ကို အဘိုးလို႔မေခၚနဲ႔။ သခင္ေဟာင္လို႔ ေခၚပါ။ မင္းေဘးက ဒီမိန္းကေလးက နားလည္ရခက္ခဲတာပဲ ”
“ သခင္ေဟာင္ …”
လင္းဖန္က အဘိုးအိုကို ရင္းနွီးစြာျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူကဆက္လက္၍
“ သခင္ေဟာင္ကို ေစာေစာက ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိပဲ။ ေဆးပင္ပမာဏအမ်ားၾကီးလိုတယ္ဆိုတာေလ။ အဲ့ဒီေလာက္အမ်ားၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေနရာမွာ ရနုိင္မလဲ ”
“ တကယ္လို႔ နည္းနည္းေလးဆိုရင္ေတာ့ မင္းကို ငါကူညီေပးနုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္သိန္းဆိုေတာ့ ငါမတတ္နုိင္ဘူး ”
အဘိုးအိုက ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ရင္း ေျပာလုိက္သည္။ တစ္သိန္းဆိုေသာ ပမာဏသည္ လြန္စြာမ်ားျပားလွေသာ ပမာဏျဖစ္ရာ ဤမ်ွမ်ားျပားေသာ ေဆးပင္မ်ားကို ဘယ္သူက ေပးနိုင္ပါမည္နည္း။
“ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေဆးပင္ေတြကို ဘယ္ေနရာမွာ ရနုိင္လဲဆိုတာ ငါ့ကို ေမးခဲ့ေတာ့ ေနရာတစ္ေနရာေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေနရာကို မင္းမသြားနိုင္ဘူး ”
“ အဲ့ဒီေနရာကို မသြားနိုင္ဘူး ”
လင္းဖန္မွာ အံ့ၾသမွင္တက္သြားျပီး
“ တကယ္လို႔ သခင္ေဟာင္သာ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ကူညီဖုိ႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ လက္ခံေပးနုိင္မလား ”
အဘုိးအုိမွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားျပီး လင္းဖန္ကို ၾကည့္ကာ
“ ေဆးပင္တစ္သိန္းဆိုတာ မ်ားျပားတဲ့ပမာဏပဲ။ အဲ့ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး ရနုိင္မယ္လို႔ အာမမခံနုိင္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ အဲ့ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး ငါမတတ္နုိင္ဘူး။ ေဆးပင္တစ္ပင္စီရဲ႕ တစ္သိန္းဆိုေတာ့ အဲ့ဒါေတြက အဖိုးမတန္ေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ပမာဏပဲ ”
