နွစ္ပတ္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲ
လူအားလံုးက နလန္ရွုန္ကိုၾကည့္ေနၾက၏။ သူသည္ သူ႔ကုိယ္တြင္းအဂါၤမ်ားကို သူ႔ကိုယ္တုိင္ ထိုးေဖာက္ဖ်က္ဆီးေနသည္။
ရန္က်ံဳးျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကား လင္းဖန္၏ေရွ႕မွာ သူ႔အျပစ္အတြက္ ကုိယ့္ကို္ယ္ကုိယ္သတ္ေသရန္ ေရြးခ်ယ္သြားခဲ့ေလျပီ။
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္က သူ႔သားမက္ေလာင္းသည္ လင္းဖန္ကို လာေရာက္ေတာင္းပန္ရန္ ေစခုိင္းခဲ့မွုေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
“ အေဖ ”
နလန္ဖန္းက ကုိယ္တြင္းအဂါၤမ်ားကို ထိုးေဖာက္ဖ်က္ဆီးေနေသာ သူမ၏အေဖကိုၾကည့္ကာ ေအာ္ဟစ္ဟန္႔တားလိုက္သည္။ က်ိဳးေၾကသြားေသာ အသံတစ္ခုက ေလထုထဲမွာ လြင့္ပ်ံလာ၏။ သူမ၏မ်က္နွာက ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္သြားခဲ့ျပီး သူမမ်က္လံုးေတြက ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့သည့္အသြင္ ေဖာ္ျပေနသည္။
“ လင္းဖန္…မင္းေျပာတာကို နားေထာင္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သတ္ေသခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ရဲ႕သမီးအပါအဝင္ ငါ့မိသားစုက အျပစ္ကင္းစင္ပါတယ္။ သူတို႔ကို မင္းခြင့္လႊတ္ေပးနုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ငါေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္ ”
နလန္ရွဳန္က ေျပာလိုက္၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ၏အေရးၾကီးေသာအဂါၤမ်ားကို ခ်ီျဖင့္ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ေသးငယ္ေသာ ေပါက္ကြဲသံေလးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔မ်က္နွာက ေသြးေရာင္မရွိေတာ့ဘဲ ၾကမ္းျပင္သို႔ လဲက်သြားသည္။
ရန္က်ံဳးျမိဳ႕၏ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားေသာ လူတစ္ေယာက္ကား လင္းဖန္၏စကားလံုးမ်ားေအာက္တြင္ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသသြားခဲ့ေလျပီ။ လင္းဖန္က သူ႔ကို ေသေစခ်င္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ရန္ မဝံ့ရဲေတာ့ေပ။ သူ႔ေသြးသားေတြအကုန္လံုးကို လင္းဖန္ေဒါသထြက္ျပီး အျမစ္ျဖဳတ္သုတ္သင္လိုက္မွာကို သူေၾကာက္ရြံ႔႕ေန၏။
ဤရက္ေတြအတြင္းမွာ ေသြးနီတပ္ဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္က အလြန္တရာရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေနပံုေပၚသည္။ သူ႔စကားလံုးမ်ားက ဓားသြားပမာ ခြ်န္ထက္ေနျပီး မည္သူမွ် သူ႔ကို မဟန္႔တားနုိင္သလို သူ႔ကို တားဆီးရန္ၾကိဳးစားလာလ်ွင္လည္း သတ္ပစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
နလန္ရွုန္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာတခုသာ ရွိခဲ့၏။ ထိုအရာကား ေသျခင္းတရားပင္။
အကယ္၍ သူသာ သေဘာမတူဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့လ်ွင္လည္း သူေသရလိမ့္မည္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ သူက လက္ခံရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသလိုက္ျခင္းက သူ၏မ်ိဳးႏြယ္စုကို ကာကြယ္ေပးနုိင္ေလာက္သည္။
“ ခင္ဗ်ားရဲ႕မိသားစုကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူး..နလန္ဖန္းက လြဲရင္ေပါ့။ ဘယ္လုိလုပ္ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္က သနားငဲ့ညွာရမွာလဲ ”
လင္းဖန္က နလန္ရွုန္၏အေလာင္းကိုၾကည့္လ်က္ ေအးစက္စက္ျဖင့္ ေပါ့ပါးစြာေျပာဆိုလိုက္သည္။ နလန္ဖန္းက သူ႔ကို သတ္ရန္လူမ်ားကို ေစလႊတ္ခဲ့သည့္အတြက္ သူ႔မွာ ေသလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူမကို ဓားစာခံအျဖစ္သူအသံုးခ်ခဲ့သည္ဆုိေသာ္မွ လံုေလာက္ျခင္း မရွိေသးေခ်။ သူမကို လင္းဖန္ခြင့္မလႊတ္နိုင္ေပ။ ထို႔အျပင္ သူမလုပ္ခဲ့သမွ်အရာအားလံုးအတြက္ ေနာင္တရသည့္လကၡဏာမ်ား သူမထံတြင္ မေတြ႔ရေခ်။ ေမာက္မာဝင့္ၾကြားေနသည့္စိတ္မ်ားရွိေနဆဲပင္ျဖစ္ျပီး ဒူဂူေရွာက္၏တန္္ခိုးအာဏာေပၚမွာ မွီခိုကာ စိတ္ထင္တိုင္းျပဳမူနုိင္သည္ဟူ၍ သူမထင္မွတ္ေနသည္။ လင္းဖန္သည္ သူမက လူမ်ားအား ဆက္လက္၍ အေပၚစီးမွဆက္ဆံေနျခင္းအား ခြင့္မျပဳနုိင္ေတာ့ေပ။
ဤကမာၻကို လင္းဖန္ေရာက္လာခဲ့သည္မွာ တစ္နွစ္ပင္ မျပည့္ေသးေခ်။ တန္ခုိးစြမ္းအား ရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့၏။ ဤရက္ေတြမွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ခံစားခဲ့ရသမွ်ကို ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္နုိင္ခြင့္ရွိလာသည္။
