တရားခံ
လင္းဖန္က ဝူေဂါင္၏ဆည္းဆာတိမ္တိုက္က်င့္စဥ္ကို အလြယ္တကူအနိုင္ရျပီး ဒဏ္ရာရေအာင္ပင္ တုိက္ခုိက္နိုင္တာကို ျမင္ေသာအခါ ယြမ္ရွီ၏လွပေသာ မ်က္လံုးေလးမ်ားမွာတလက္လက္ ေတာက္ပလာ၏။ မည္မ်ွအစြမ္းထက္လုိက္ပါသနည္း။
“ မင္းဘယ္သူလဲ ”
ဝူေဂါင္၏လက္ဝါးက ေသြးမ်ား စိမ့္က်ေနသည္။ သူက လင္းဖန္ကို ေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္ကာ ေမးလုိက္သည္။ ဤလူငယ္က မည္သည့္ေက်ာင္းေတာ္ကနည္း။ ဘာေၾကာင့္ သူ႔အေၾကာင္းကို အရင္က မၾကားဖူးခဲ့ရတာလဲ။
အဆင့္ျမင့္အရာရွိရွစ္ေယာက္ကလြဲလ်ွင္ လူအားလံုးကို အထင္ေသးသည္ဆိုေသာစကားက သူခ်ဲ႕ကားေျပာထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ သူ၏အတၱက သူ႔ကို ထိုစကားလံုးမ်ား ေျပာေစခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အျခားေက်ာင္းေတာ္ရွိ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲတြင္ သူ႔ကိုယွဥ္ျပိဳင္နိုင္သူကား အင္မတန္နည္းပါး၏။ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားက သူ႔ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ လူနွင့္ အဆင့္ခ်င္းကြာျခားလြန္းတာကို သူသတိထားမိသည္။
“ ရွင္က လင္းဖန္လား ”
ထိုစဥ္ ယြမ္ရွီက မဝံ့မရဲေလသံျဖင့္ ေမးလုိက္၏။
လင္းဖန္၏နာမည္က ေကာင္းကင္အဏၰဝါျမိဳ႕တြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေနခဲ့သည္။ သူ႔တြင္ စိုးရိမ္ေသာကစိတ္မ်ားမရွိဘဲ အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့စြာျပဳမူတတ္၏။ အသက္ဆယ့္ရွစ္နွစ္ေသာ ရွိေသးေသာ္လည္း ပင္းယြမ္၊ နွစ္ဖက္သြားဓားသခင္ လိန္ယြဲ႔နွင့္ ရႊမ္ခ်ီအဆင့္က်င့္ၾကံသူေလးေယာက္ကိုပင္ တုိက္ခိုက္နုိင္ခဲ့သည္။ ေလာ္ရွားေက်ာင္းေတာ္မွာ မ်ားစြာေသာ ေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားက လင္းဖန္၏အေၾကာင္းကုိ ေျပာေနၾက၏။ ယြမ္ရွီသည္လည္း လင္းဖန္၏အေၾကာင္းကို ၾကားသိခဲ့ရျပီး ဘယ္လိုပံုမ်ိဳးျဖစ္မလဲဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့သည္။
သူမေတြးထင္ထားခဲ့သည္မွာ လင္းဖန္ဆုိေသာလူက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျပီး ဝင့္ၾကြားေသာသူဟူ၍ ေတြးထားခဲ့ေသာ္လည္း သူမေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ လူမွာ ေခ်ာေမာခန္႔ညားကာ နူးညံ့ေသာ အသားအေရရွိသူျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤလူငယ္၏မာနၾကီးသည့္စရုိက္က သူမအား လင္းဖန္ဆုိေသာ လူကို သတိရသြားေစသည္။
