႐ွင္ခံစားရမွာကို မျမင္ခ်င္ဘူး
ဝူေဂါင္၏ျပတ္ထြက္သြားေသာ ေျခေထာက္ေနရာမ်ားမွ ေသြးမ်ား အဆက္မျပတ္စီးက်ေနသည္။ သူ႔ခႏၶာကုိယ္က အရွိန္ျပင္းစြာ တုန္ခါေနျပီး သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ျပင္းထန္စြာနာက်င္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေန၏။
“ ဒါက မငး္ရဲ႕ အရွက္မရွိသူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ လုပ္ရပ္အတြက္ ျပစ္ဒဏ္ပဲ ”
လင္းဖန္၏ေလသံက ေအးစက္ေနသည္။ သူ႔ဓားက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး လင္းလက္သြားျပန္ျပီး နာက်င္စြာ ေအာ္သံတစ္ခု ထပ္မံထြက္ေပၚလာ၏။ ဝူေဂါင္၏ဘယ္ဘက္လက္ ျပတ္ေတာက္သြားျပီျဖစ္သည္။
နာက်င္မွုက အလြန္ျပင္းထန္ရာ ဝူေဂါင္မွာ ငိုေၾကြးျခင္းပင္ ျပဳလာ၏။ အဆံုးအစမဲ့ နာက်င္မွုေၾကာင့္ သူ႔ကုိယ္သူ မုန္းတီးလာျပီး ျဖစ္ခဲ့သမ်ွကိစၥမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ ေနာင္တရေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာေၾကာင့္ မြန္းစတားတစ္ေကာင္ကို သူရန္စမိခဲ့ရတာလဲ။ သူ႔လုပ္ရပ္က သူ႔ကုိယ္သူဖ်က္ဆီးလိုက္သည္နွင့္ ထူးမျခားနားခဲ့ေပ။ ဤအဆံုးစြန္ေသာ နာက်င္ခံစားမွုေတြက လင္းဖန္ကို ရန္စမိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ။
“ ဒါက ငါ့ကို ေစာ္ကားခဲ့တဲ့အတြက္ပဲ ”
လင္းဖန္က မထူးျခားသည့္ေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္၏။ သူ႔ပံုစံက ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနသည့္အသြင္ ျဖစ္ေနသည္။
“ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ ယြမ္ရွီအတြက္ပဲ ”
ေလထဲတြင္ အလင္းေရာင္တစ္ခ်က္ လက္သြားျပီး ဝူေဂါင္၏က်န္ေနေသးေသာ လက္တစ္ဖက္ အျဖတ္ခံလိုက္ရ၏။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေျမြေလးက ဝူေဂါင္၏ခႏၶာကုိယ္ကုိ လႊတ္ေပးလိုက္ရာ ေျမျပင္ထက္သို႔ လဲက်သြားသည္။
“ မင္းက အရွက္မရွိ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ေကာင္ျဖစ္သလို ရက္စက္တယ္။ ငါက မင္းထက္ပိုရက္စက္တတ္တယ္။ မင္းကို ငါမသတ္ဘူး။ ေသတာထက္ ပိုဆိုးတဲ့ဘဝနဲ႔ အသက္ရွင္ေစရမယ္ ” လင္းဖန္က ေအးစက္စြာ ျပံဳးလုိက္၏။ ခရမ္းေရာင္ေျမြမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ျဖည္းညင္းစြာ ခ်ာခနဲလွည့္လုိက္သည္။
“ အား…..”
နာက်င္စြာေအာ္သံတစ္သံ ထပ္မံ၍ ထြက္ေပၚလာ၏။ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနေသာ ရႊမ္ခ်ီအဆင့္သံုး က်င့္ၾကံသူကို သခင္ခ်ီနွင့္ သခင္ေဟာင္က သတ္ပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
