ပတ္ဝန္းက်င္ကို ႐ိုက္ခတ္လာေသာ ျပင္းထန္သည့္စြမ္းအင္
“ အၾကီးအကဲတို႔အားလံုး ခ်က္ခ်င္းရပ္လုိက္ၾကပါ ”
ယြမ္ရွီက လင္းဖန္၏ပတ္လည္တြင္ဝိုင္းရံထားေသာ အၾကီးအကဲမ်ားကိုၾကည့္ကာ ေျပာလုိက္သည္။ သူမ၏ပံုစံမွာ စိတ္ထိခိုက္ေနသည့္အသြင္ရွိျပီး ဆက္လက္ေအာ္ေျပာလုိက္၏။
“ ဒီကိစၥက လင္းဖန္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္တရားမမွ်တရတာလဲ ”
“ အာ…….”
“ ပိတ္ထားလုိက္စမ္း ”
ယြမ္ရွီ၏ခႏၶာကုိယ္သည္ အေဝးသို႔လြင့္စဥ္သြားျပီး ေျမျပင္ထက္သို႔ လဲက်သြားသည္။ သူမ၏ေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္လုိက္ရာ သူမ၏ဆရာက ရုိက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ျမင္သြား၏။ သူမ၏နွလံုးသားတြင္ အလြန္တရာေအးစက္မွုက ရုိက္ခတ္လာျပီး ရိုးတြင္းျခင္ဆီသို႔တုိင္ စိမ့္ဝင္သြားသည္။
သူမသည္ သူမ၏အသက္ကုိ ေက်ာင္းေတာ္အတြက္ ရင္းနွီးျမွုပ္နွံထားခဲ့၏။ ေက်ာင္းေတာ္က သူမ၏အိမ္ဟူ၍ပင္ ယူဆခဲ့သည္။
စစ္မွန္ေသာ ကမာၻၾကီးနွင့္ ပတ္သက္၍ သူမတြင္ အေတြ႔အၾကံဳအနည္းငယ္သာရွိျပီး သူမနားမလည္နုိင္ေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိေန၏။ သူမ၏နွလံုးသားထဲမွာ ေက်ာင္းေတာက္က သူမကို အျမဲတမ္းလံုျခံမွုေပးသည္ဟူေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ကိန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ သူမ၏နွလံုးသားထဲသုိ႔ ခါးသီးေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကိုသာ ရုိက္သြင္းခံခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းေတာ္၏စစ္မွန္ေသာမ်က္နွာကို သူမ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေအးစက္ျပီး အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့သည့္ လူမ်ားကို သူမ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရ၏။ ထိုေအးစက္မွုေတြက သူမကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့သြားေစသည္။ ယြမ္ရွီ၏ကမာၻေလး ရုိက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရ၏။ ေက်ာင္းေတာ္က သူမ၏နွလံုးသားထဲတြင္ မရွိေတာ့ဘဲ ေႏြးေထြးမွုေတြအစား အထီးက်န္ျခင္းေတြကိုသာ သူမေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ဆရာျဖစ္သူ၏ ေအးစက္ကာ မထူးျခားသည့္ အသြင္အျပင္ကို ျမင္ေသာအခါ ဤကမာၻၾကီးက သူမ ထင္သေလာက္ မရိုးရွင္းေၾကာင္း နားလည္သြား၏။ ေလာ္ရွားေက်ာင္းေတာ္၏လူမ်ားက သူမထင္သလို အၾကင္နာတရားရွိသည့္လူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။
