က်စ္အုပ္စုိးသူနယ္ေျမ
လင္းဖန္ေျပာတာကို ၾကားေသာအခါ က်စ္ယီနွင့္က်စ္လင္းမွာ တအံ့တၾသျဖစ္သြားေလ၏။
လင္းဖန္က လူေသကုိ စကားေျပာနိုင္တာလား….
သို႔ေသာ္ မ်ားမၾကာမီ မိန္းကေလးနွစ္ေယာက္အံ့ၾသစရာတစ္ခုေပၚေပါက္လာသည္။ ရုတ္တရက္ ေျမျပင္မွာလဲေလ်ာင္းေနေသာ အကိုၾကီးျဖစ္သူက ကုန္းရုနး္ထလာတာကို သူတို႔ေတြ႔ျမင္လိုက္ရ၏။ သူက ေခါင္းကိုလွည့္ကာ လင္းဖန္အား ေအးစက္သည့္အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။
နတ္ဆိုးသံုးေဖာ္၏အကိုၾကီးက ေသဆံုးသြားခဲ့ျခင္းမရွိေပ။ သူက ဒဏ္ရာရသြားခဲ့ရံုမွ်သာျဖစ္ျပီး ဘာမွမျဖစ္ေခ်။ လင္းေဟာက္က်ဲတိုက္ခုိက္သြားျပီးေနာက္ သူသည္ ခ်ီစြမ္းအားအနည္းငယ္မွ်ပင္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမျပဳဘဲ အသက္ရွဴတာကိုလည္း ရပ္တန္႔ထားခဲ့၏။
“ ဒီေကာင္ေလးေျပာတာမွန္တယ္။ လင္းေဟာက္က်ဲက အစြမ္းထက္ေပမယ့္ ေမာက္မာဝံ့ၾကြားတယ္။ သူက အရာအားလံုုးကို သူစီစဥ္ထားသလိုျဖစ္ရမယ္လို႔သာ ယူဆေနတယ္။ ငါ့ကို မသတ္မိဘူးဆိုတာေတာင္ သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ ဘဝင္ျမင့္ေနခဲ့တယ္ ”
အကိုၾကီးက ေအးစက္စက္အသံျဖင့္ ေျပာၾကားလိုက္ကာ လင္းဖန္၏စကားကုိ ေထာက္ခံလုိက္သည္။
“ ငါေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ သတိထားမိတာ မင္းကံေကာင္းတယ္ ”
အကိုၾကီးျဖစ္သူက လင္းဖန္ကုိၾကည့္ကာ ေအးစက္စက္ေျပာလုိက္၏။
“ ဒါေပမယ့္ အခုလင္းေဟာက္က်ဲက ထြက္သြားျပီ။ မင္းတို႔သံုးေယာက္က ငါ့အတြက္ကစားစရာသာသာပဲရွိတယ္။ ေကာင္ေလး..မင္းကိုစိတ္မဝင္စားဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိန္းကေလးနွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ငါ့ညီေတြေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္ ငါ့ကိုအေဖာ္ျပဳေပးရမယ္ ”
က်စ္ယီနွင့္ က်စ္လင္း၏မ်က္နွာပ်က္ယြင္းသြားေလသည္။ အစ္ကိုၾကီးျဖစ္သူသည္ လင္းခ်ီစုေဆာင္းမွုအဆင့္ေလးသို႔ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္၏။ သူက ဒဏ္ရာရေနခဲ့မည္ဆုိလ်ွင္ေသာ္မွ သူတို႔အေနျဖင့္ သူ႔ကို မယွဥ္နုိင္ေသးေပ။
“ ေသစမ္းကြာ!”
အစ္ကိုၾကီးက ခ်က္ခ်င္းတိုက္ခိုက္လုိက္၏။ သူက လင္းဖန္ထံသို႔ခ်ိန္ရြယ္ကာ လက္သီးခ်က္မ်ား ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။ ထုိစဥ္ လင္းဖန္က သူ၏လက္ကို ျဖည္းညင္းစြာေျမွာက္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၾကယ္ေၾကြသည့္အလား ေလထုကိုျဖတ္၍ လ်င္ျမန္စြာထုိးေဖာက္သြား၏။
