လူအားလံုးကို စိန္ေခၚျခင္း
လူအုပ္ၾကီးမွာ စင္ေပၚက လင္းဖန္ကိုၾကည့္ကာ တအံ့တၾသျဖစ္သြားျပီး အာေမဋိတ္သံမ်ားပင္ ထြက္သြားၾက၏။
အကယ္၍ ထိုလူသာ လင္းဖန္ဆိုလွ်င္ ဝမ္ရိန္ရန္အေနျဖင့္ သူ႔ကိုကာကြယ္ေပးေသာလူအား သတိေပးသင့္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနခဲ့၏။ ဤအရာက အၾကင္နာတရားရွိျခင္းလား။
ဤမွ်မ်ားျပားေသာ လူအားလံုးေရွ႕မွာ ထိုသို႔ျပဳမူလုိက္ျခင္းက သူသည္ ဆိုးယုတ္ေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရံုမ်ွမက သူ႔အျပဳအမူမ်ားသည္လည္း ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသည္။
သြမ့္လုိင္နွင့္ ဝမ္ရိန္ရန္၏ အလိမ္အညာစကားေတြအားလံုး ျပိဳလဲသြား၏။
လင္းဖန္ကို တုိက္ခုိက္ေသာသူ၏မ်က္နွာသည္ ဆိုးရြားစြာပ်က္ေန၏။ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက အမ်က္ေဒါသမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ ဝမ္ရိန္ရန္ကား အမွန္တကယ္ အရွက္ကင္းမဲ့လြန္းသည္။ သူ႔ကို သတိေပးျခင္းမရွိဘဲ လင္းဖန္ျဖင့္ တုိက္ခုိက္ေစခဲ့သည္။
“ လင္းဖန္..ဒါက ငါနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ နားလည္မွဳလြဲတာပါ ”
ထိုလူက လင္းဖန္ကို ေျပာလုိက္၏။
လင္းဖန္က ထိုလူကို မထူးျခားသည့္အသြင္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္း ေအးစက္စက္ျပံဳးလုိက္သည္။
“ မင္းနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးလား။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္စရာေကာင္းလုိက္သလဲ။ တကယ္လို႔ ငါက မင္းထက္အစြမ္းနိမ့္ျပီးေသသြားခဲ့ရင္ မင္းရဲ႕နားလည္မွုလြဲျခင္းေၾကာင့္ပဲေပါ့ ”
လင္းဖန္က သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္လုိက္ရင္း ေအးစက္စက္ေျပာလုိက္ျပန္၏။
“ တစ္ခုခုကို လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္လာမယ့္အက်ိဳးဆက္ကိုလည္း မင္းစဥ္းစားထားရမယ္ ”
စကားဆံုးေသာအခါ ဓာုးခ်ီမ်ားသည္ ထိုလူ၏လည္မ်ိဳကို ခ်က္ခ်င္းထိုးေဖာက္သြားရာ လူအုပ္ၾကီးမွာ တအံ့တၾသျဖစ္သြား၏။
သူေသသြားခဲ့ေလျပီ။ လင္းဖန္က အနည္းငယ္မ်ွသနားၾကင္နာျခင္းပင္ မရွိဘဲ သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။
ထိုလူ၏မ်က္လံုးမ်ားသည္ ေသဆံုးသြားေသာ္လည္း ျငိမ္ခ်မ္းစြာအနားမယူနိုင္သည့္အလား ပြင့္ေန၏။
