Ojczym od matematyki

Wino

Blask płonącego w kominku drzewa rozświetlał niewielki salon. Był wieczór. Daniela siedziała w fotelu i przyglądała się ukochanemu.
Szymon miał na sobie brązowe, wycierane spodnie i czarno czerwoną koszulę w modną kratę. Uśmiechnął się, gdy spostrzegł na sobie wzrok Danieli. Podobały jej się jego oczy. Były lśniące, promienne. Mogłaby wpatrywać się w nie godzinami. Lubiła też jego dłonie. Uwielbiała, gdy dotykał jej włosów, ramion i ust.
- Wiesz, że jesteś bardzo przystojny - powiedziała niespodziewanie Daniela.
- Nie wiem - odpowiedział. - Ale coś w tym musi być prawdy, skoro taka wyjątkowa kobieta jak ty, zwróciła na mnie uwagę.
Daniela zarumieniła się. Podeszła do Szymona i chwyciła go za ręce. Pocałowali się.
- Wypijesz ze mną wino? - spytał.
- Pewnie - szepnęła.
- Pokażę ci jak robi się romantyczny nastrój.
Powiedziawszy te słowa Szymon wyciągnął z dołu szafy gruby, włochaty koc, po czym rozłożył go na podłodze przy kominku. Rzucił na niego kilka miękkich poduszek, chwycił ukochaną i zaniósł ją w tak przygotowane, "romantyczne" miejsce.
Sam cofnął się po dwa wysokie kieliszki oraz butelkę czerwonego wina. Gdy wrócił, położył się na kocu obok ukochanej. Oboje patrzyli w sufit. Słychać było palące się w kominku, pękające klofty drzewa.
- Jesteś niemożliwy! - zaśmiała się w głos.
- Daj mi swoją rękę - rzekł, po czym chwycił dłoń ukochanej. - Dobrze mi z tobą - szepnął całując jej palce.
- Wiesz, że gdyby nie Marcel nie poznalibyśmy się? Sprawiał takie problemy w poprzedniej szkole, że nauczyciele nie dawali sobie z nim rady. Musiałam go przenieść do innej szkoły.
- Marcel sprawiał problemy? Nie wierzę - rzekł uśmiechając się. - Takie grzeczne dziecko?
- Grzeczne dziecko, dobre sobie! - zaśmiała się.
- Jego ojciec odzywał się jeszcze?
- Nie...
Szymon usiadł na kocu. Otworzył butelkę z winem. Napełnił nim do połowy obydwa kieliszki.
- Proszę - rzekł z błyskiem w oku. Oparł się plecami o poduszkę. Po chwili Daniela wtuliła się w jego ramiona.