Ojczym od matematyki

Dyżurny

Gdy tylko rozległ się dzwonek na przerwę, Marcel podbiegł do tablicy. Był dyżurnym. Chciał bardzo dobrze wywiązać się ze swojej roli. Wziął do ręki gąbkę. Dokładnie wypłukał ją w umywalce.
- Marcel, nie zmazuj tablicy! - zawołała Sara. - Ja jeszcze przepisuję zadanie...
- Odpiszesz sobie od Julii - odparł chłopiec. Prędko zmył mokrą gąbką całą tablicę.
- Marcel, no! - wrzasnęła Sara. Rzuciła na kolegę wrogie spojrzenie.
Chłopiec otworzył wszystkie okna na oścież.
- Wypad mi z klasy! Jestem dyżurnym! - wrzasnął na uczniów, którzy nie wyszli jeszcze na przerwę. Kilkoro z nich usłuchało rozkazu Marcela. Sara postanowiła zrobić chłopcu na złość. Siedziała w ławce z postanowieniem, że nie wyjdzie z klasy przez całą przerwę.
Chłopiec przez chwilę nie zwracał na nią uwagi. Wziął do ręki konewkę.
- Marcel, weź się ogarnij - rzekł Nikodem. - Na poprzedniej przerwie podlewałeś już kwiaty.
- A ty jeszcze tutaj?! - krzyknął Marcel spoglądając na Sarę. - Wypad mi z klasy, ale już! - wrzasnął idąc w stronę koleżanki. Sara nie planowała podłożyć Marcelowi nogi. Właściwie, uczyniła to spontanicznie. Chłopiec upadł na podłogę. Niewiele brakowało, a uderzyłby głową o stojące nieopodal krzesło.
- Ty kretynko - rzekł podnosząc się z podłogi. Dziewczynka prędko wybiegła z klasy.
- Debilka - burknął chłopiec siadając obok Nikodema.
Wówczas do klasy weszła Nikola. Nie było jej w szkole na dwóch pierwszych lekcjach. Marcel prędko do niej podszedł.
- Hej Nikola - rzekł rumieniąc się na obydwu policzkach.
- Cześć Marcel - odpowiedziała uśmiechając się do chłopca. - Masz całe spodnie białe od kredy - dodała.
- Zmazywałem tablicę. Jestem dyżurnym - odparł dumnie. - Nikodem wyjdź na chwilę z klasy - rzekł Marcel zupełnie niespodziewanie. Młody Jasiński od jakiegoś czasu podejrzewał, że Nikola podoba się Marcelowi. Na prośbę kolegi, wstał z krzesła i wyszedł na szkolny korytarz.
- Mam coś dla ciebie - rzekł Marcel podbiegając do swojego plecaka. Wyjął z niego zwinięty w rulon rysunek jego autorstwa.
Bez słowa podał Nikoli ową kartkę. Z przejęciem patrzył na jej reakcję.
Nikola prędko rozplątała różową wstążkę, odwinęła kartkę. Bystrymi oczami z uwagą przyglądała się przedstawiającemu ją rysunkowi. Uśmiechnęła się. Marcel tylko na to czekał.
- Będziesz moją dziewczyną? - spytał zupełnie nieoczekiwanie. Nikola kiwnęła twierdząco głową, po czym pocałowała Marcela w policzek. Chłopiec zarumienił się jeszcze bardziej.
W tym samym momencie wpatrzony w Nikolę Marcel usłyszał, że ktoś wchodzi do klasy. Przypuszczał, że to Nikodem lub Sara.
- Wypad mi z klasy! - wrzasnął.
- Marcel! A ty co? - usłyszał znajomy głos Szymona.
- Nic... Myślałem, że to ktoś inny - odparł chłopiec.
Wychowawca pozamykał wszystkie okna. Kątem oka spojrzał na kartkę, którą trzymała w ręku Nikola. Od razu się domyślił, co jest na rzeczy, toteż uśmiechnął się do Marcela.
- Nikola, nie było cię na dwóch poprzednich lekcjach? - spytał.
- Tak. Byłam u dentysty - odparła. - Mam usprawiedliwienie od mamy.
Powiedziawszy to prędko podała wychowawcy swój dzienniczek. Rozległ się dzwonek na lekcje. Marcel w podskokach wrócił do ostatniej ławki. Wiedział, że nie będzie mógł skupić się na lekcji matematyki. Wyciągnął z plecaka notes. Otworzywszy go na ostatniej stronie, zaczął rysować dwie żyrafy oplatające nawzajem swoje długie szyje.