၃၂၀။ “သိုးငယ်က သားရဲဖြစ်လာခြင်း - ၄”
မုချန်က ပင့်သက်နက်နက် ရှိုက်မိသည်။ ဂျန်ဝုရှီက “သေသွားတဲ့ လူက ကျုပ်ကို မဆန့်ကျင်နိုင်တော့ဘူး”ဆိုသည့် စကားကို ပြောကြားသည့်အခါမှာ, သူက ဖြစ်နိုင်ဖွယ်ရာကို စဉ်းစားပြီး ဖြစ်သည်။ သို့သော် အခု ဂျန်ဝုရှီက အတည်ပြုလိုက်သည်။ အမှန်တရားက သူ့အရိုးများကိုတောင် တုန်လှုပ်သွားစေတာကို သူ သတိပြုမိလိုက်သည်။
“ခဲချန်ဂျုက ဝိညာဉ်စွမ်းအားကို မပိုင်ဆိုင်ထားပေမဲ့, သူက အဆိပ်မှာ အဆင့်မြင့်မြင့် ကျွမ်းကျင်သူပဲ၊ သူ့ကို မင်း ဘယ်လိုလုပ် သတ်နိုင်သွားတာလဲ” မုချန်က အလွန် သိချင်သွားသည်။ သူ ငယ်စဉ်က, ခဲချန်ဂျုကို သတ်ရန် စဉ်းစားခဲ့ဖူးသည်။ သူ့အဖေအတွက် သွေးကြွေးဆပ်ရန် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ခဲချန်ဂျုမှာ အဆိပ်များက လက်နက်တိုက်တစ်ခုလို ရှိနေလို့ သူက ဆက်လက် မဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့ပေ။
သူ့မျက်စိရှေ့ရှိ ဂျန်ရှီက အညွန့်ထွက်ခါစ လူငယ်သာ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာ တခြားလူနှစ်ယောက် ရှိသည်ထားဦးတော့, ထိုနှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့ အသံနှင့် အသားအရေများအရ ငယ်ရွယ်သူများသာ ဖြစ်ကြသည်။
ကြမ်းတမ်းပြီး ကြောက်စရာလူဆိုး ခဲချန်ဂျုကို သည်လူငယ် သုံးယောက်က သတ်ပစ်ခဲ့ကြသတဲ့လား၊ ဒါက မယုံကြည်နိုင်စရာ ဖြစ်ရပ်ပင်။
ဘေးဘက်တွင် ရှိနေသည့် ကျောက်ချူက လျှို့ဝှက်စွာ လှောင်ပြောင်လိုက်သည်။ ခဲချန်ဂျုက အဆိပ်မှာ ကျွမ်းကျင်သတဲ့လား၊ ဒါက ဂျန်ရှီနဲ့ မတွေ့ခင်မှာသာ ဖြစ်တယ်၊ ဂျန်ရှီရဲ့ ခဲချန်ဂျုကို လုံးဝ လုံးဝ စိုးမိုးခြယ်လှယ်ခဲ့တာ၊ သူ့ဆံပင်မွှေးတစ်ချောင်းကိုတောင် ခဲချန်ဂျုက ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ။
ခဲချန်ဂျု သေဆုံးစဉ်က အဖြစ်အပျက်ကို သူ ရုတ်တရက် ပြန်စဉ်းစားမိလျှင် ကျောရိုးများ အေးစက်သွားရသည်။
ဂျန်ဝုရှီက သိုးတစ်ကောင်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ သားရဲတွေကို အမဲလိုက်တဲ့ သိုး။ သူက တစ်ကိုယ်လုံး မျိုပြီး အရိုးကို ထွေးထုတ်တတ်တဲ့ သိုး။
