၄၅၈။ ဆက်တိုက်ရိုက်ချက်၊ ပထမပုံစံ-၅
ဆရာက ငါ့ကို အတော် ဂရုစိုက်တာ၊ ငါ... ငါ သူ့ကို တောင်းပန်ပေးပါ့မယ်...ဝိညာဉ်ကုစားဌာနကို မင်း ဝင်ခွင့်ရအောင်လေ... ငါ့ကို အခု လွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလဲ လီဇီမုက သိသာထင်ရှားစွာ ကြောက်လန့်နေသဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေသည်။
ဂျန်ဝုရှီ၏ မျက်ခုံးများ တွန့်ကွေးသွားကြသည်။
မင်း သူ့ကို တောင်းပန်ပေးမှာလား။
လီဇီမုက တွေးမိသည်... ဂျန်ရှီက ၎င်းစကားများကို ပြောချိန်မှာ ဂျန်ရှီနှင့် ညှိနှိုင်းဆွေးနွေးလို့ ရအုံးမည်ဟူ၍။ ထို့ကြောင့် သူ အမြန်အဆန် ပြောသည် ငါ သူ့ကို တောင်းပန်ပေးမယ်လေ၊ ဆရာက ငါ့ကို အရမ်း ချစ်တာ၊ ငါ သူ့ကို ပြောပေးမယ်လေ... သူ သဘောတူမှာ သေချာပါတယ်။
ဂျန်ဝုရှီက လီဇီမုကို အာရုံမစိုက်တော့ဘဲ ကျောက်ချူဘက်သို့ လှည့်၍ ပြောသည် ယင်ယန်ဝက်ဝံကို ဆင့်ခေါ်လိုက်။
ကျောက်ချူ တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူ၏ ယင်ယန်ဝက်ဝံက ဒဏ်ရာမှ အပြည့်အဝ ပြန်လည် မကောင်းသေးပေ။ အခုထိ အားနည်းနေဆဲပင်။ ဂျန်ရှီ ဘာလုပ်လိုမှန်း သူ သေချာ မသိပေ။ သို့သော် သူ ဂျန်ရှီပြောသည့် အတိုင်း ယင်ယန်ဝက်ဝံကို ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။
ယင်ယန်ဝက်ဝံကို ဆင့်ခေါ်ပြီးချိန်မှာ ၎င်းဝက်ဝံက အတော့်ကို ဝိညာဉ်စွမ်းအား ချို့တဲ့နေသည်။ သူ၏ အဆမတန်ကြီးမားသော ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ဘေးနားရှိ သဘာဝပေါက်ပင်များကို လေးလေးလံလံ မှီထားရသည်။ သူ၏ ကြီးမားသော ခန္ဓာကိုယ်အောက်ရှိ တောခြုံများက ပိပြားဆင်းသွားသည်။
ဂါး... သူ့နားသို့ တစ်စုံတစ်ယောက် ရောက်ရှိချိန်မှာ ယင်ယန်ဝက်ဝံက ခေါင်းမော့၍ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ကြည့်သည်။ သူ့ဝမ်းဗိုက်ကို ပွတ်သပ်ကျီစယ်ရတာကို နှစ်သက်သော လူငယ်လေးမှန်း သိသွားလျှင် သူ့မျက်လုံးများကို မှိတ်၍ ပြန်လည် အိပ်သွားသည်။
ဂျန်ဝုရှီက သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးမှ ဖျော့တော့သော အလင်းရောင် ထွက်လာသည်။ သူမလက်ကို ယင်ယန်ဝက်ဝံ၏ ဦးခေါင်းထက်မှာ အသာအယာ တင်ထားလျှင် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အလင်းရောင်က ယင်ယန်ဝက်ဝံ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသို့ သူ့ဘာသာ ပျံ့နှံ့သွားလေ၏။ ၎င်းအလင်းရောင်က ဝက်ဝံ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို အပြည့်အဝ လွှမ်းခြုံသွားသည်။
