၆၇၂။ သေရေးရှင်ရေးကာလ (၃)
ထိုပြင်းထန်လွန်းသော လေမုန်တိုင်းက သူတို့အားလုံးကို ပြန့်ကျဲ့သွားစေတာ ဖြစ်ရမည်။ လတ်တလော ကျောက်ချူတို့အုပ်စု ရှိနိုင်မည့် နေရာကို သိဖို့ နည်းလမ်း သူမမှာ မရှိချေ။
ချောက်နက်အောက်ခြေက မူလကတည်းက အတောမသတ်သော အန္တရာယ်များ ပြည့်နှက်နေသည်။ မြင်ကွင်းလည်း ပိတ်ဆို့တားဆီးခံထားရသည်။ နောက်တစ်ခါ မည်သို့ ဖြစ်မည်မှန်း မည်သူမျှ မသိကြချေ။ ဒီနေရာက အေးစက်လွန်းပြီး မဲမှောင်နေကာ အန္တရာယ်များ ပြည့်နှက်နေသဖြင့် ငရဲသို့ သင်ဆင်းရလိုပင်။
ကျိုးသွားသော ခြေထောက်က ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်နေပြီး လော့မဲ့မဲ့ အသက်ရှင်နိုင်မည်လော, မရှင်နိုင်မည်လော သူမ မသိသဖြင့် ဂျန်ဝုရှီ ထိုနေရာမှ မရွေ့လျားနိုင် ဖြစ်နေသည်။
အရင်တုန်းက သူမ တိကုဆရာဝန်အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့သည်။ သို့သော်ငြား လိပ်ပြာသားရဲများက သာမန်တိရစ္ဆာန်များနှင့် ကွဲပြားသည်။ လော့မဲ့မဲ့အား အကြွင်းမဲ့ ပြန်ကောင်းအောင် ကုသနိုင်မည်လော, သူမ မသေချာပေ။
သူမ ပတ်ပတ်လည် ဖုံးအုပ်ထားသော မြူထုများက ပိုမို၍ ထူထပ်လာသည်။ ဂျန်ဝုရှီက သတိ နည်းနည်းလေးမျှ လွှတ်မထားရဲချေ။ သူမ ကြာပန်းလေးကို ဆင့်ခေါ်၍ အစောကတည်းက ပြင်ဆင်လာခဲ့သော ဝိုင်ကရားကို သိုလှောင်အိတ်ထဲမှ ထုတ်ယူ၍ ကြာပန်းလေးအား ပေးလိုက်သည်။ ကြာပန်းလေးက ဂျန်ဝုရှီကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် သူ့အကြည့်က လော့မဲ့မဲ့ထံ ရွေ့လျားသွားသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများ တုန်ယင်သွားကာ ကပျာကသီ လာ၍ သူ့ထံမှ ကြာစေ့များကို ဂျန်ဝုရှီအား ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ဒါကို မျိုချခိုင်းလိုက်ပါ၊ ဒါ အထောက်အကူတော့ ဖြစ်မှာပါ၊ အလုပ်မဖြစ်ရင်.... တကယ်လို့ အလုပ်မဖြစ်ရင်... ငါ့ကိုပဲ ကိုက်စားခိုင်းလိုက်ပါ... ကြာပန်းလေးက အလေးအနက် ပြောသည်။ တိမ်ထူတောင်ထွတ်မှာတုန်းကလည်း သူက ဂျန်ဝုရှီအား သူ့အသွေးအသားကို ကျွေးခဲ့သေးသည်။ ကြာပန်းလေးက ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားသူ ဖြစ်သည်။
