၆၂၉။ မြှူဆွယ်ခြင်းလော (၃)
ဂျန်ဝုယောင်း ရပ်တန့်သွားသည်။ ဆွဲဆောင်အားကောင်းသော သူ့မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းသွားသည်။ သူ့ရှေ့ရှိ တခစ်ခစ်ရယ်နေကြသော မိန်းကလေးများကို စေ့ငုကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့ထံမှ မည်သည့် အန္တရာယ်ကိုမျှ မထောက်လှမ်းမိလျှင် သူတို့ကို နောက်ထပ် တစ်ချက်မျှ မကြည့်တော့ဘဲ မြန်မြန်ဆန်ဆန် လျှောက်လှမ်း ထွက်ခွာသွားသည်။
အီး........ သူ ငါ့ကို ကြည့်သွားတာလား၊ အီးရော.... သူ အရမ်း ချောတာပဲ... ဝါးတောအုပ်လေးနောက်တွင် ပုန်းအောင်းနေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်က တအံ့တဩပြောသည်။ သူမရင်ဘတ်ကို သူမ ဖိထားသည်။ သူမမျက်နှာက ရှက်သွေးရောင် ဖြာထွက်နေသည်။
နင့်ကို ကြည့်တာတဲ့လား၊ သူ ငါ့ကို ကြည့်တာပါဟာ...
နင်တို့တွေ ဘေးဖယ်ပေးကြစမ်း... ငါ့မြင်ကွင်း ပိတ်နေတယ်... အရမ်းချောတဲ့ သူ့ကျောပြင်လေးတောင် မမြင်ရတော့ဘူး။
ဟာ... သူ ထွက်သွားပြီ... လာ လိုက်သွားကြရအောင်...
မိန်းကလေးများအုပ်စုက သူတို့ စကတ်များကို မ၍ ဂျန်ဝုယောင်းနောက်မှ ကပ်ကာ ခြေရာထပ်ချပ် လိုက်ပါသွားကြသည်။ သူတို့ မျက်လုံးများက အရည်တလဲ့လဲ့ ဖြစ်နေကြသည်။ သူတို့ မမီမှာကို စိုးရိမ်နေကြသည်။ သူတို့က ချောမောသော ထိုပုံရိပ်ကို တစ်ချက်လေးမျှ အလွတ်မခံလိုကြချေ။
ဂျန်ဝုယောင်းက သူ့စွမ်းအားဖြင့် လျင်မြန်စွာ ထွက်ခွာသွားလိုသည်။ သို့သော် အခု သူ့နောက်သို့ လေညင်းကျောင်းတော်သူများက အနီးကပ် လိုက်ပါနေလေပြီ။ သူက ပုံမှန်အတိုင်း ပြုံးနေပြီး သူတို့ကို သတိမပြုမိသလို ဟန်ဆောင်၍ ကျောင်းတော် ဂိတ်ပေါက်သို့ လျှောက်လှမ်းသွားနေရသည်။ သူ့လမ်းကြောင်းတောက်လျှောက် တစီစီ မိန်းကလေးသံများက ပျံ့နှံ့၍ များပြားလာလေ၏။
လေညင်းကျောင်းတော်၏ ပရိဝုဏ်မှ သူ ထွက်လိုက်မှ ထိုမိန်းကလေးသံများက တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်း ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။
သူ့နောက်တွင် ထိုမိန်းကလေးအုပ်စု အလွန် ဝေးကွာစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့လျှင် သူက အလင်းတစ်ခုလို လျင်မြန်စွာ ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။ မိန်းကလေးများက သူ့ကို မတွေ့ရလျှင် သူတို့ ခြေထောက်များကို သူတို့ ပြန် ဒေါကန်နေကြလေ၏။
