၆၈၄။ အပြန်ခရီး (၂)
ဒီနည်းလမ်းက လော့မဲ့မဲ့၏ ပါးစပ်ပေါက်ကို ကျယ်ကျယ် ဖွင့်စရာ မလိုတော့ပေ။ တစ်ချက်က လော့မဲ့မဲ့၏ အရေပြားများ ကွဲအက်သွားတာကိုပါ ရှောင်ရှားနိုင်သွားသည်။ နောက်တစ်ချက်က အမူးသမားကြာပန်း ပေးသည့် ကြာရွက်များက ရှားပါးသည့် ဆီးနှင်းကြာပန်းဖြစ်သည်။ ဒဏ်ရာများ ကုသရာမှာ အလွန်ကောင်းသော ဆေးဖက်ဝင်ပစ္စည်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းကြာရွက်များက မြက်စိမ်းထက် အဆများစွာ ပိုမို၍ အရသာကောင်းသည်။
မနာမကျင်ဘဲ စားရသဖြင့် လော့မဲ့မဲ့က အနည်းငယ် သက်သာလာပုံ ပေါ်သည်။ သူ့ခြေထောက်ပေါ်မှာ မရပ်တည်နိုင်သေးသဖြင့် သူ့ခြေထောက်လေးဖက်က သူ့ဗိုက်သားအောက်မှာ ခွေခွေလေး ဖြစ်နေပြီး ဂျန်ဝုရှီ လက်မောင်းကြားမှာ လဲလျောင်းနေသည်။ အစာစားတိုင်း ပြောင်တလင်းခါနေသော အမွှေးမဲ့ သူ့ခေါင်းလေးကို ထောင်ဖို့ သူ ကြိုးစားရုန်းကန်ရသည်။ သူ့ခေါင်းက ခုထိ မဲသည်းနေတုန်းပင်။ သူက ဂျန်ဝုရှီ၏ ခန္ဓာကိုယ်သို့ ပူးကပ်ထားသည်။ သူ အရင်က လုပ်နေကျအတိုင်းပင်။
နူးညံ့ပြီး ဖက်ထားချင်စဖွယ် အမွှေးပွပွများဖြင့် ချစ်စရာကောင်းသော သက်ရှိလေးက အခု ကြောက်စရာအနေအထားဖြစ်နေပြီး မြင်ရတာ မသက်မသာ ဖြစ်စေသည်။ မူရင်းဖြစ်သည့် ရှက်ဟန်ပိုသော, ကိုးရိုးကားယားသွားလာပြ၍ ချစ်စရာကောင်းအောင် မူဟန်ပိုပြတတ်သော အသွင်အပြင်ကိုကား မည်သို့မှ မတွေ့ရတော့ပေ။
နာကျင်ကြောက်ရွံ့သဖြင့် တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသော ပုံရိပ်သေးသေးလေးကို ဂျန်ဝုရှီ အချိန်တိုင်း တွေ့မြင်နေရသည်။ လော့မဲ့မဲ့က သူမကို အလွန် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝှေ့လာသည်။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ဂျန်ဝုရှီ၏ နှလုံးသားက နာကျင်ခံစားရသည်။
သိုးလေးကို သူမ ပထမဆုံး တွေ့ခဲ့သည့် ဟိုတုန်းက, သူတို့အုပ်စု ဝိုင်းတိုက်တာကို ခံရလျှင် နည်းနည်းလေး နာကျင်တာကပင် သူ့အပေါ် သက်ရောက်သဖြင့် လော့မဲ့မဲ့က ဆုတ်ခွာ၍ ထွက်ပြေးခဲ့သည်။ သို့သော် မိုးကောင်းကင်အဆုံး ချောက်နက်အောက်ခြေမှာ သေရေးရှင်ရေးတမျှ အရေးကြီးချိန်မှာ လော့မဲ့မဲ့က ကိုယ်ကျိုးစွန့်၍ ဂျန်ဝုရှီအား ဖယ်ထုတ်၍ ကြောက်စရာကောင်းသော အစိမ်းရောင်မီးလုံးကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ခံယူခဲ့သည်။ မီးလောင်ကျွမ်းမှု ဒဏ်ရာကြောင့် သူ အခုထိ နာကျင်ခံစားနေတုန်းပင်။ သူတို့ ပထမဆုံး တွေ့ခဲ့ရတုန်းက သူ့အပြုအမူနှင့် မည်သို့မျှ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရပေ။
