၃၃၂။ “ခြောက်ခုမြောက် ရိုက်ချက် - ၄”
အကြီးအကဲတစ်ယောက်က သူ့ရှေ့မှ သွေးထွက်သံယို မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်တက်ငေးမောနေပြီး ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်နေရုံသာ တတ်နိုင်သည်။ ချင်ယွဲ့၏ အော်သံကြားမှသာ သူက ရုတ်တရက် သတိဝင်လာပြီး ပြေးထွက်ဖို့ လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ အကူအညီခေါ်ဖို့ ဖြစ်သည်။
သို့သော် သူ ခန်းမတံခါးကြီးမှ လှမ်းမထွက်နိုင်ခင်မှာပင်, သားရဲကြီးတစ်ကောင်က ဘွားခနဲ ပေါ်လာပြီး သူ့ကို အထဲသို့ ပြန်ရိုက်ထုတ်လိုက်သည်။
အနက်ရောင်သားရဲကြီးက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် တံခါးကို ပိတ်ဆို့ထားသည်။ သူက ခေါင်းငုံ့ကာ မာန်ဖီလိုက်သည်။ မေးရိုးနှစ်ဖက်မှ အစွယ်များက ထက်မြိနေကြသည်။ တံခါးဝမှ ရိုက်ထုတ်ခံရ၍ လွင့်ပျံထွက်သွားသော အကြီးအကဲက သတိလစ်လုလု ဖြစ်သွားရသည်။ သူက အနက်ရောင် သားရဲကြီးကို မြင်လျှင် သူ့ခြေထောက်များက ပျော့ခွေကျသွားကြသည်။
ခန်းမကြီးထဲတွင် သွေးများက အနှံ့ပျားစီး ဖြစ်ကုန်ပြီး တိမ်ပြာတောင်ထွတ် တပည့်များက တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် လဲကျသွားကြသည်။ သားရဲကြီးနှစ်ကောင်၏ သည်းကြီးမည်းကြီး တိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင် လူငယ်သုံးယောက်က ဘေးမသီရန်မခဘဲ တည်ငြိမ်စွာ ကြည့်နေကြသည်။ ခန္ဓာကိုယ်များက တဖြုတ်ဖြုတ် လဲကျကုန်ပြီး ပုံထပ်လာလေ၏။
ဂျန်ဝုရှီက တိုက်ပွဲကို ရပ်ကြည့်နေပြီး သေမတတ်ဖြူရော်ရော်ဖြစ်နေသည့် ချင်ယွဲ့ကို စူးစမ်းကြည့်နေသည်။ သူမက အေးစက်ပြင်းထန်သည့် မျက်လုံးများဖြင့် ချင်ယွဲ့ကို ကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
ချင်ယွဲ့က ထိုအေးခဲမာကျောသည့် မျက်လုံးများကို မြင်ရလျှင် အရိုးထဲထိ အေးစိမ့်စိမ့် ခံစားလိုက်ရသည်။
သူက သည်သေမင်းတမန်များကို သူ့ဘဝတွင် ဘယ်တုန်းက စော်ကားမိမှန်း မမှတ်မိချေ။ သူတို့က သိသာထင်ရှားစွာ ငယ်ရွယ်ကြသူများသာ ဖြစ်ကြသည်။ သို့သော် သူတို့မှာ အရွယ်ရောက်ပြီး အားကောင်းလွန်းသည့် လက်စွပ်ဝိညာဉ်များ ရှိနေကြသည်။
